மலையாளத் திரைப்படங்களும் தமிழர் விரோதச் சித்தரிப்புகளும்: இயக்குநர் சாம்ராஜ்

இயல்பான தேடுதலில் மலையாள சினிமாவை அடைந்தவன் நான்.
தமிழ் சினிமாவின் போதாமையும், இலக்கிய வாசிப்பும் என்னை அதை நோக்கி ஈர்த்தன.
80 களின் இறுதியில் 90 களின் தொடக்கத்தில் மலையாள சினிமா பார்க்கத் தொடங்கினேன்.
யதார்த்தமான கதையமைப்பும், நம்பகமான காட்சியமைப்பும், மிகையில்லாத நடிப்பும், நகைச்சுவையும் என்னை சந்தோசப்படுத்தின.
வெறிகொண்டு மலையாள சினிமா பார்க்கத் தொடங்கினேன்.
(நண்பர்கள் மதுரை மோகன்லால் ரசிகர் மன்றத்தின் தலைவன் நான் என்று என்னை கேலி செய்ததுண்டு.)

பெரும் ஆறுதலையும், ஆசுவாசத்தையும் தந்தது மலையாள சினிமா.
கண்ணீர் மல்க வைக்கும் மலையாள சினிமாக்கள் உண்டு.

தமிழ் சினிமாவின் முக்கிய இயக்குனர்களில் ஒருவர் ஒருமுறை சொன்னார்.
“சாம் மோகன்லால்தான் இந்தியாவின் தலைசிறந்த நடிகர்.
இதை நான் வெளியே சொல்லமுடியாது.
சொன்னால் கமல்ஹாசன் கோபித்துக் கொள்வார்” என்று.
பிரமாதமான நடிகர் பட்டாளம் அவர்களிடம் உண்டு.
மோகன்லால், நெடுமுடி வேணு, கொடியேற்றம் கோபி, (இப்பொழுது இல்லை) ஜெகதி ஸ்ரீ குமார், திலகன், இன்னசெண்ட், மம்முட்டி, ஒடுவில் உன்னிகிருஷ்ணன்,(இப்பொழுது இல்லை) அடூர் பங்கஜம், பிலோமினா (இப்பொழுது இல்லை) கவியூர் பொன்னம்மா, முரளி,(இப்பொழுது இல்லை) சுகுமாரி, மாலா அரவிந்தன், கொச்சின் ஹனிபா, சலீம் குமார், கே.பி.யே.சி லலிதா, கொட்டாரக்கரா ஸ்ரீதரன் நாயர் , ஊர்வசி, வேணு நாகவள்ளி, ஜலஜா, சங்கராடி,(இப்பொழுது இல்லை) சீனிவாசன், ஜெயராம், கார்த்திகா, திக்குருச்சி, ஜனார்த்தனன், முகேஷ், சி.ஏ.பால் என சிறந்த நடிகர்கள் அவர்களிடம் உண்டு.

கரைந்து அழுக, சிரிக்க, உன்மத்த நிலையில் நம்மை உட்கார்த்தி வைக்க எத்தனையோ அருமையான படங்கள் அவர்களிடம் உண்டு.
சிபிமலயில் இயக்கத்தில் லோகிதாஸின் திரைக்கதையில் மோகன்லாலின் ’கிரிடம்’ படத்தை கணக்கு வழக்கில்லாமல் பார்த்திருக்கிறேன்.
தேசாடனம் இன்றைக்கும் என்னை கண்ணீர் சிந்த வைக்கும் படம்.
ஒருபாடு படங்கள்.

80 களின் நடுப்பகுதி மலையாள சினிமாவின் பொற்காலம்.
துல்லியமான middile cinema உருவாகியிருந்தது.
ஹரிஹரன், பத்மராஜன் சேதுமாதவன். பரதன், வேணு நாகவள்ளி, சத்யன் அந்திக்காடு,தொடக்க கால பிரியதர்ஷன், பிளஸ்ஸி போன்ற நல்ல இயக்குனர்களும்,

எம்.டி.வாசுதேவன் நாயர், சீனிவாசன் போன்ற திரைக்கதை ஆசிரியர்களும் உண்டு.

மரித்துப் போன மலையாள நடிகர் முரளி எனக்கு பரிச்சயமே.
திலகனுடன் தொலைபேசியில் உரையாடுவதுண்டு.
கோபியோடு ஒரு முறை உரையாடியிருக்கிறேன்.
லோகிதாசை ஒருமுறை சந்தித்திருக்கிறேன்.
அவர் இறந்த பொழுது அவருடைய லக்கடி அமராவதி வீட்டுக்குச் சென்ற விரல் விட்டு எண்ணக்கூடிய தமிழ் ரசிகர்களில் நானும் ஒருவனாய் இருப்பேன்.
பழைய நகைச்சுவை நடிகர் மாலா அரவிந்தன் எனக்கு நெருக்கமே.

20 வருட கால மலையாள சினிமாவை பார்ப்பவன் என்ற தகுதியில் சொல்கிறேன்.
அதற்கு முன்பு வந்த படங்களையும் பார்த்ததையும் சேர்த்துக் கொண்டால் 25 வருடம்.
(கறுப்பு வெள்ளை மலையாள சினிமாவை நான் இதில் சேர்க்கவில்லை.)

கால் நூற்றாண்டு கால மலையாள சினிமாவை அவதானித்தவன் என்ற இறுமாப்பில் சொல்கிறேன்.
முன் சொன்ன பத்தியில் இருக்கும் அத்தனை பேரும் கறைபட்டவர்கள் அல்லது கயமையானவர்களே.

இத்தனை வருட காலம் நான் பார்த்த மலையாள சினிமாவில் ஒரு திரைப்படம் கூட தமிழர்களை நல்லவர்களாய்ச் சித்தரிக்கவில்லை.

மாறாக தமிழர்கள் என்றால் திருடர்கள், ஏமாற்றுக்காரர்கள், வேசிகள், கூட்டிக் கொடுப்பவர்கள், கோழைகள், பிச்சைகாரர்கள், காசுக்காக என்ன வேண்டுமானலும் செய்யும் எத்தர்கள் என்றே எப்பொழுதும் சித்தரிப்புகள்.

மலையாள சினிமாவின் எந்தவொரு நடிகர், நடிகை இயக்குனர் என எவரும் எனது குற்றச்சாட்டிலிருந்து தப்பமுடியாது.
தமிழனை நல்லவனாக காட்டும் ஒரு படத்தை சொல்லுங்கள் நான் சங்கறுத்து செத்துப் போகிறேன்.

வலிந்து வலிந்து தமிழ் பாத்திரங்களை உருவாக்குவார்கள்.
அவர்களுக்கு தமிழ்நாட்டு வில்லன்கள் எனில் பொள்ளாச்சி கவுண்டர்களும், தென்காசி, உசிலம்பட்டி தேவர்களும்தான்.

பொள்ளாச்சி கவுண்டராக
உசிலம்பட்டி தேவராக பெரும்பாலும் ஒரு மலையாள நடிகரே நடிப்பார்.
பெரும் நிலக்கிழாராக திண்ணையில் அமர்ந்து வெற்றிலை போட்டு துப்பி “வேண்டாம் தம்பி” என மோகன்லாலிடமோ மம்மூட்டியிடமோ ஜெயராமிடமோ சாவல் விட்டு,
மோகன்லால் அந்த பொள்ளாச்சி கவுண்டரின் பூர்வ கோத்திரத்தை, வரலாற்றை மூச்சு விடாமல் பேசி
“வேண்டாம் மோனே தினேஷா”
என மாரில் ஏறி மிதிப்பார்.

பொள்ளாச்சியில் கவுண்டர்கள் இப்படித்தான் இருக்கின்றார்களா?
(கொங்கு வேளாள கவுண்டர் சங்கம் இதையெல்லாம் கவனிக்கலாம்)

தென்காசி பக்கம் திரும்பினால் தேவராக வினுச்சக்கரவர்த்திதான் நீண்ட காலமாக set property போல திகழ்ந்தார்.
அவர் ஆக்ரோஷமாக சண்டையி்ட்டு இறுதியில் மலையாள கதாநாயகர்களிடம் மண்டியிடுபவராகத்தான் பல வருடம் இருந்தார்.
இப்போது வயதாகி விட்டதால் ஓய்வு பெற்றுவிட்டார்.
மற்றொரு ’தேவரை’ மலையாளிகள் தேடிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள்.
உசிலம்பட்டி, ஆண்டிப்பட்டி, வருஷநாட்டுக் கள்ளர்களை காலகாலமாக அவர்கள் சித்தரிக்கும் விதம் பற்றி நம்மவர்கள் ஒன்றும் அறியார்.
மலையாளிகள் கால் நூற்றாண்டாக சினிமாவில் அவர்களை கேலி செய்து சிரித்தபடி kl வண்டிகளில் உசிலம்பட்டியையும், ஆண்டிப்பட்டியையும் கடந்து செல்கிறார்கள்.
நம்மவர்களுக்கு சிங்கம் கால்மாட்டில் உட்கார்ந்திருக்க முத்துராமலிங்கத் தேவரோடு பிளக்ஸ் போர்டில் நிற்கவே நேரம் போதவில்லை.

கேரளத்தில் தொழில் துவங்கும், நடத்தும் தமிழர்களை மலையாள சினிமா சித்தரிக்கும் விதம் குரூரமானது.
அங்கே தொழில் துவங்கும் தமிழர்கள் திருடர்கள்.
அவர்களின் ரிஷிமூலம் வெறும் பஞ்சை பராரியென்றும் ஏமாற்றி ஏமாற்றி பணம் சம்பாதித்து கேரளத்தில் தொழில் தொடங்க வந்துள்ளதாகவும்
”அது நடக்காது” என்று விடாது மம்மூட்டிகளும், மோகன்லால்களும் கர்ஜிக்கிறார்கள்.
(இப்பொழுது உங்களுக்கு முத்தூட் பின்கார்ப், மணப்புரம் கோல்டு லோன் எல்லாம் ஞாபகம் வரக்கூடாது.)
கேரளத்தில் சிறிய சிறிய வியாபார நிறுவனங்கள் வைத்திருக்கும் தமிழர்கள் கொள்ளைக்காரர்களா…..?
சிறிய நிறுவனங்கள் நடத்தும் தமிழர்கள் மீது அப்படி எந்த குற்ற வரலாறு கிடையாது.
கால் நூற்றாண்டு கால மலையாள சினிமாவின் சித்தரிப்பு இதுவே. (பட்டியல் கடைசியில் இருக்கிறது.)
இதில் உள் ஒதுக்கீடுகளும் உண்டு.
தமிழ் பார்ப்பனர்கள் இங்கிருந்து 15,16 நூற்றாண்டுகளில் புறப்பட்டவர்கள்.
கேரளத்தின் புறவாசல் இரண்டிலும் வாழ்கிறார்கள்.
திருவனந்தபுரம், பாலக்காடு, திருச்சூரில் கொஞ்சமுண்டு.
இன்றைக்கு வரை மலையாள சமூகம் அவர்களை உள்வாங்கவில்லை.
கேரளத்தில் இவர்களை விளிக்கப் பயன்படுத்தும் சொல் ”தமிழ் பட்டர்கள்”.
வீட்டில் தமிழும், வெளியில் மலையாளமும் பேசுவார்கள்.
(ஜெயராமைக் கூட தமிழ் பட்டர் என்றே சொல்கிறார்கள்.) இவர்களை மலையாள சினிமா சித்தரிக்கும் விதம் வழக்கமான தமிழர்களிடமிருந்து சற்று வேறுபட்டது.
தமிழ் பட்டர்கள் அறிவாளிகள் நிரம்ப கல்வியறிவு பெற்றவர்கள் ஆடிட்டர்கள், அதிகாரிகள் என்று சித்தரிக்கும் மலையாள சினிமா
அவர்களை பெரும் கோழைகள் பணத்திற்காக எதை வேண்டுமானாலும் செய்வார்கள் என்றே தமிழ் பட்டர்களின் பாத்திரங்களை வடிவமைக்கும்.

அரசியல், முல்லை பெரியாறு அணை, தமிழ் சினிமாவின் சகல தளங்களிலும் மலையாளிகள் கோலோச்சுகிறார்கள்.
அவர்கள் கதாநாயகர்களாகநடிக்கும் பட்டியல் அறுபதுவருட நீளமுடையது. எம்.ஜி.ஆர்,நம்பியார்,பாலாஜி, பிரேம்நசீர், சங்கர் (ஒரு தலைராகம்), ராஜிவ், விஜயன், ரகுவரன், பிரதாப் போத்தன், தீபன்(முதல் மரியாதை), ரகுமான், கரண், வினித், ஜெயராம், அஜித்,பரத்,நரேன்,அஜ்மல் (அஞ்சாதே), பிரித்வ்ராஜ், ஆரியா
மேலும் மம்மூட்டி, மோகன்லாலை நாடே அறியும்.
நடிகைகளின் பட்டியல் நான் சொல்ல வேண்டியதே இல்லை.
தமிழ் சினிமா உருவாகுவதற்கு முன்பே அவர்கள் வந்து விட்டனர்.
தொழில் நுட்பக்கலைஞர்கள், பாடகர், பாடகிகள் என பெரும் திரள் இங்குண்டு.
எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் (மனையமங்கல சுப்பிரமணிய விஸ்வநாதன்) மலையாளி என்று நிறைய சினிமா துறையினருக்கே தெரியாது.
அவரது சந்தன குங்குமப் பொட்டை பார்த்து காரைக்குடி பக்கம் என்றே கருதிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

மலையாள சினிமாவில் ஒரு தமிழரைக் கூட காட்ட முடியாது.
இதுவரை மலையாள சினிமாவில் தோன்றிய தமிழ் முகங்கள் அத்தனையும் தமிழ் தெலுங்கு பார்ப்பன முகங்களே.
கமல்ஹாசன், லக்ஷ்மி, ஸ்ரீ வித்யா, மேனகா, சுஹாசினி, பூர்ணிமா ஜெயராம், ஒய்.ஜி.மகேந்திரன் என அத்தனையும் அவாளே.
மீனா, தேவயானி,கனிகா போன்றவர்கள் சமீப மலையாள சினிமாவில் அதிகம் தென்படுகிறார்கள்.
இவர்களில் மீனா,தேவயானி பகுதி மலையாளிகள் என்றும்,
கனிகா தமிழ் பார்ப்பனர் என்றும் செய்தி உண்டு.
தமிழ் பார்ப்பனர் அல்லாத ஒருவருக்குக் கூட அவர்கள் வாய்ப்பளித்ததில்லை.

பழசிராஜாவில் குதிரை மேல் கண்ணை உருட்டிக் கொண்டு வரும் சரத்குமார் எல்லாம் படம் தமிழ்நாட்டில் விற்பதற்கான சேட்டன்களின் வியாபார உத்தி.

எனக்குத் தெரிந்து மலையாளப்படம் இயக்கச் சென்ற இயக்குநர் பாலு மகேந்திராதான்.
81 ல் ஓளங்கள், 83 ல் யாத்திரா (ஒருவேளை அவர் பேசும் ஈழத் தமிழை மலையாளம் என்று கருதி விட்டார்களோ என்னவோ)
அதன்பின் மணிரத்னம் “உனரு” 1982 ல் ஒரு படத்தை இயக்கினார்.
அதன் பின் இந்த இருபத்தேழு வருடத்தில் எந்தவொரு தமிழ் இயக்குநரும் மலையாளப் படத்தை இயக்கவில்லை.
கமலஹாசன் 90 ல் சாணக்கியன் திரைப்படத்தோடு கதாநாயகனாக விடைபெற்றார்.
அதன் பின் இந்த இருபது வருடத்தில் எந்த தமிழ் கதாநாயகனும் நடித்ததில்லை.

ஒளிப்பதிவாளர்கள் ஜீவா, கே.வி.ஆனந்த்,படத்தொகுப்பாளர் பூமிநாதன் போன்றோர் அவ்வப்போது மலையாளத்திரையில் தென்படுவதுண்டு.

பெரும்பாலும் ஸ்டண்ட் மாஸ்டர்கள் தமிழர்கள்தான்.
பாத்திரங்களாக மட்டுமல்ல சண்டைக் காட்சிகளிலும் தமிழர்களே அடிவாங்குகிறார்கள்.

இளையராஜா மாத்திரம் இப்போது அங்கே வலம் வருகிறார்.
இளையராஜாவின் புகழ்மிக்க காலத்தில் அவர்கள் அழைக்கவில்லை.
அவர் தமிழில் ’சோர்ந்திருக்கும்’ காலத்தில் பயன்படுத்திக் கொள்கிறார்கள்.
பழசிராஜா படத்தில் அவரது இசை கடுமையாக விமர்சனம் செய்யப்பட்டது.
அந்த மண்ணின் மணம் இளையராஜாவுக்குத் தெரியாது என்றார்கள்.
பழசிராஜா படத்திற்கான மாநில அரசு விருதுப் பட்டியலில் இளையராஜாவின் பெயர் கிடையாது.

அப்படியே தோசையை திருப்பிப் போட்டோமென்றால் தமிழ் சினிமாவில் இதுவரை எவ்வளவு மலையாள இயக்குநர்கள்.
ராமூ கரியாட் தொடங்கி சேது மாதவன், ஐ.வி.சசி, பிரதாப் போத்தன், பரதன், பாசில், வினயன், கமல், ரஃபி மெக்கார்டின், சித்திக், பிரியதர்ஷன்,லோகிதாஸ், ஷாஜி கைலாஷ், ராஜிவ் மேனன் என.

இந்த மலையாள இயக்குநர்களின் தமிழ் படங்கள் மிகவும் ஆய்வுக்குரியவை.
பிரதான பாத்திரங்களைத் தவிர மற்ற பாத்திரங்களை முடிந்தவரை மலையாள நடிகர்களைக் கொண்டே நிரப்புவார்கள்.
உதாரணம் பாசில், பிரியதர்ஷன் படங்கள்.
பாசிலின் பூவிழி வாசலிலே படத்தில் சத்ய ராஜைத் தவிர ஏறக் குறைய எல்லோரும் மலையாள நடிகர்களே.
ரகுவரன், கார்த்திகா, பாபு ஆண்டனி (உங்களுக்கு ஞாபகம் வரவில்லை எனில் விண்ணைத் தாண்டி வருவாயா ஜெஸியின் தந்தை), மணியம் பிள்ளை ராஜு, குழந்தை பாத்திரம் சுஜிதா (அது வாவா…. வாவா…. என்று மழலை மொழியில் அல்ல மலையாள மொழியிலேயே பேசும்).
அந்த படத்தின் flash back ல் தோன்றி மறையும் கதாபாத்திரங்களில் வருவது கூட மலையாளிகளே.
இதற்கு மேல் சொல்வதற்கு துணை நடிகர்கள் மாத்திரமே.

பூவே பூச்சூடவா வில் ’மதிப்பிற்குரிய மைலாப்பூர் எம்.எல்.ஏ எஸ்.வி.சேகர்’ தவிர எல்லோரும் மலையாளிகளே.
பாசிலின் பெரும்பான்மையான படங்களில் நாயகனோ நாயகியோ மலையாளிகளாக இருப்பர்.

பிரியதர்ஷனின் லேசா லேசாவில் ஷாம், விவேக், ராதாரவி, மயில்சாமி தவிர எல்லோரும் மலையாளிகளே.
அவரும் முடிந்தவரை மலையாள நடிகர்களையே பயன்படுத்துவார்.
முடியவில்லை எனில் தமிழில் இருக்கும் பிறமொழிக்காரர்களைப் பயன்படுத்துவது.
சமீபத்திய பிரியதர்ஷனின் ’தமிழ் படமான’ காஞ்சிவரத்தில் பிரதான பாத்திரங்கள் பிரகாஷ் ராஜும், ஸ்ரேயா ரெட்டியும் தான்.

ராஜீவ் மேனனின் படங்கள் ஆபத்தானவை.
மின்சாரக் கனவில் அரவிந்தசாமி, நாசரைத் தவிர பிறமொழிக் காரர்களும், மலையாளிகளுமே.
கஜோல், கிரீஷ் கர்னாட், பிரபுதேவா, எஸ்.பி.பாலசுப்பிரமணியன், பிரகாஷ் ராஜ்…..இது ஏ.வி.எம். பொன்விழா தயாரிப்பு என்பது மற்றுமொரு அபத்தம்.
அடுத்த படத்தில் ராஜீவ் மேனனுக்கு இன்னும் கூடிப் போய் முழுக்க முழுக்க தமிழர் அல்லாதவர்களை வைத்து எடுக்கப்பட்ட திரைப்படம் ”கண்டுகொண்டேன் கண்டுகொண்டேன்”.
இதை மிஞ்சி இன்னும் ஒரு திரைப்படம் வரவில்லை.
ஐஸ்வர்யா ராய், தபு, மம்மூட்டி (இவர் இந்திய ராணுவத்தின் ”அமைதிப் படை”யில் இலங்கை சென்று காலை இழந்தவர்.) அஜித், அப்பாஸ், ரகுவரன், அனிதாரத்னம், ஸ்ரீவித்யா என.
இந்தப் படத்தின் தயாரிப்பாளர் ம.தி.மு.க வின் கலைப்புலி எஸ்.தாணு. ராஜீவ் மேனனால் இந்திய அமைதிப்படையில் காலை இழந்தவரை நாயகனாக்கித் தமிழ் படம் எடுக்க முடிகிறது.
சரி…. ’ராஜீவ்’ – ’மேனன்’ என்று பெயர் கொண்டவர் வேறு எப்படி படம் எடுப்பார்…?

ஏறக்குறைய மற்ற மலையாள இயக்குநர்களும் இதே முறையை பின்பற்றுகின்றனர்.
முடிந்தவரை மலையாள நடிகர்கள், நடிகைகள் அல்லது தமிழில் இருக்கும் பிற மொழிக் காரர்கள், வேறு வழியே இல்லையெனில் தமிழ் நடிகர்கள்.

சமீபத்தில் நாராயணகுருவின் வாழ்க்கை வரலாறு யுவபுருஷன் என்ற பெயரில் மலையாளத்தில் திரைப்படமாக்கப்பட்டது.
மம்முட்டி ஒரு முக்கிய பாத்திரத்தில் நடிக்க தலைவாசல் விஜய் நராயணகுருவாக நடித்தார்.
முக ஒற்றுமைக்காக அவருக்கு அந்த வாய்ப்பு கிட்டியது என்று சொல்லப்பட்டது.
சொல்லாதது இனப்பற்று காரணமாக கிட்டியது என்பதே.
எத்தனை தூரத்தில் இருந்தாலும் தம்மவர்களை அடையாளம் கண்டு அழைத்துப் போவார்கள் மலையாளிகள்.

அஜீத்தின் படங்களை கவனித்துப் பாருங்கள்.
திரைப்படத்தில் அவர் ஏதேனும் ஒரு அறையைத் திறந்தால் அங்கே ஒரு மலையாள நடிகர் இருப்பார்.
இன்றைக்கு நடித்துக் கொண்டிருக்கும் மலையாளத்தை தாய்மொழியாகக் கொண்ட நாயகர்களில் அஜீத் ஆதிக்கம் செலுத்தக் கூடிய நிலையில் இருப்பவர்.
எனவே சகட்டுமேனிக்கு அவர் படத்தில் மலையாள நடிகர் நடிகைகள்.
தீரமிக்க அண்ணன் அவருக்கு தீனாவில் தேவைப்பட்ட பொழுது சோதரர் சுரேஷ் கோபியே அவருக்கு உதவினார்.

இதற்கு நடுவேதான் கெளதம்மேனனும் மலையாளிகளுக்காக தன் பங்கிற்கு கிடார் இசைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.
என்ன இருந்தாலும் அவர் ஸ்கூல் ஆப் ராஜீவ்மேனன் அல்லவா.
இவரின் முக்கிய பங்களிப்பு மலையாள கதாபாத்திரங்களை உருவாக்கி, அவர்களை சென்னையில் உலவ விட்டு தமிழ் படம் எடுப்பது.
வாரணம் ஆயிரத்தில் சகல பாத்திரங்களும் மலையாளிகளே.
விண்ணைத் தாண்டி வருவாயாவில் மலையாள ஜெசியை துரத்தித் துரத்திக் காதலித்து தோற்றுப் போகிறார் தமிழ் கார்த்திக்.
அவர் கெளதமாக இருந்த பொழுது மின்னலேயும், காக்க காக்கவும் தந்தவர் கெளதம் வாசுதேவ மேனனாகிய பின் ”தான் முன் வைக்கும் மலையாள அடையாளங்கள்” என்கிறார் தன் பாத்திரங்களைப் போலவே ஆங்கிலத்தில்.

சரி கேரளத்துக்குத் திரும்புவோம்.
சேரனின் ஆட்டோகிராப் கோட்டயத்தில் வெளியான போது அதில் சேரன் மலையாளிகளை அடிக்கும் காட்சி நீக்கப்பட்டது.
பாலாவின நான் கடவுள் படத்தில் மலையாளிகளை அடிக்கும் காட்சியில் பெரும் கூச்சல் கோட்டயம் திரையரங்கத்தில்.

”பாண்டி…” என்றே மலையாள சமூகமும், சினிமாவும் தமிழர்களை எப்போதும் விளிக்கிறது.
ஏறக்குறைய 16,17 ம் நூற்றாண்டு வரை பாண்டியர்களுக்கும் சேரர்களுக்கும் யுத்தம் நடந்திருக்கிறது.
சேர மன்னர்களோடு சமீப நூற்றாண்டு வரை போரிட்ட தமிழ் மன்னர்கள் பாண்டியர்கள் மட்டுமே.
அந்த வரலாற்றுக் காழ்ப்புணர்வின் அடிப்படையில் பாண்டியன் என்ற சொல்லின் ’அன்’ நீக்கி பாண்டி என்று இகழ்ச்சியோடு விளிக்கிறார்கள்.

இந்தப் பாண்டிகளின் தலைநகரில்தான் மலையாள் நடிக, நடிகைகள், இயக்குநர்கள் பெரும்பான்மையினர் வசிக்கின்றனர்.
மோகன்லால் நடிகர் பாலாஜியின் வீட்டு மருமகன்.
மம்முட்டி இங்கு வந்து பல வருடம் ஆகிறது.
ஜெயராமின் தாக்கப்பட்ட வீடு பல வருடமாக இங்கேதான் இருக்கிறது.
ஏ.வி.எம்,லும், பிரசாத்திலும் அவர்களின் சூட்டிங் நடக்கிறது. தமிழ்நாடு மலையாள சமாஜம் லட்சக்கணக்கான உறுப்பினர்களோடு கோலகலமாய் ஓணம் கொண்டாடுகிறது.  தமிழர்களோடுதான் ’வாழ்கின்றனர்’.
ஒரு தமிழர்தான் அவர் வீட்டுக்கு தண்ணீர் கேன் சப்ளை செய்கிறார்.
ஒரு தமிழ் பெண்தான் வேலைக்காரியாக இருப்பார்.
அன்றாடம் தமிழர்களோடு புழங்குபவர்கள் தான் விடாது சொல்கிறார்கள் தமிழர்கள் திருடர்கள், கோழைகள், ஏமாற்றுக் காரர்கள் என்று.

தமிழர்களை இழிவுபடுத்தும் இந்தப் படங்கள் சென்னையிலும், கோவையிலும் வெளியாகின்றன.
காம்ப்ளக்ஸ் திரையரங்குகளில் நம் தமிழ் சமூகம் வேறு படம் பார்த்துவிட்டு வெளியில் வர,
"பாவம் இந்தப் பாண்டிகள்" என்று ஏளனப் புன்னகையோடு கடந்து போகிறார்கள் பக்கத்துத் திரையரங்கத்திலிருந்து வெளிவரும் மலையாளிகள்.

கேரளத்தில் இது போன்ற ஒன்றை கற்பனை கூட செய்ய முடியாது.
திரையரங்கம் சூறையாடப்படும்.
ஒரு காட்சி அல்ல ஒரு ரீல் கூட ஓடாது.

தமிழ் படங்களில் மலையாளிகளை கேவலப்படுத்தவில்லையா என்று கேட்கலாம்.
தமிழ் சினிமாவில் நாயர் டீக்கடை என்பது கற்பனை நகைச்சுவை கடைதானே.
உங்கள் மனதைத் தொட்டு சொல்லுங்கள்.
எந்த டீக்கடை நாயர் நம்மை பார்த்து சிரித்திருக்கிறார்.
மூன்றாம் தாரத்து பிள்ளைகளைப் போலத்தானே நம்மை நடத்துகிறார்கள்.
வெறுப்பை முகப் பரப்பெங்கும் தேக்கி வைத்திருக்கும் மாந்தர்களே கல்லாப் பெட்டியில் அமர்ந்திருக்கிறார்கள்.
அவர்களின் விருந்தோம்பல் மனித நாகரீகத்துக்கு உட்பட்டதல்ல.

நல்ல மலையாளப் பாத்திரங்கள் தமிழில் உண்டு.
கே.பாக்யராஜின் அந்த ஏழு நாட்கள் படத்தின் கதாநாயகன் மாதவன் பாலக்காட்டு மாதவன்தானே.
இன்றைக்கும் பேசப்படும் பாத்திரம்தானே அது.
மணிவண்ணன் பல படங்களில் நல்ல மலையாளியாக வலம் வருகிறார். ”அலைபாயுதே”யில் அழகம்பெருமாள் பாத்திரம்,
”தினந்தோறும்” ல் கொச்சின் ஹனிபா பாத்திரம் இவையெல்லாம் தமிழ் சினிமா உருவாக்கிய, மக்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட பாத்திரங்கள் தானே. இது போல் ஒன்றை காட்ட முடியுமா மலையாள சினிமா.

தமிழ் சினிமா நாணப்பட வேண்டிய இடமொன்று உண்டு.
அது மலையாளப் பெண் பாத்திரம் உருவாகும் இடம்.
ஏறக்குறைய முப்பது நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் அவர்கள் கைவிட்ட ஜாக்கெட் பாவாடையோடுதான் இன்றைக்கும் அவர்கள் ’சின்னக் கலைவாணர்’ விவேக்கு டீக் கொண்டு வருகிறார்கள்.
தமிழ் சினிமா உருவாக்கும் சித்திரத்திலிருந்து நம்மவர்கள் கேரளத்தில் ”அஞ்சரைக்குள்ள வண்டி”யும்,
’சொப்பன சுந்தரிகளும்’
’அடிமாடு’களூம் நிகழ்ந்து கொண்டிருப்பதாகக் கருதிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

மலையாள சினிமா என்றாலே பிட் படம் என்று கருதும் பெரும்பான்மை இங்குண்டு.
அந்தப் பாவத்தில் பாதிதான் நமக்கு பங்கு.
(மலையாளிகளே அதுபோன்ற படங்களை தயாரிக்கவும் செய்தார்கள்.
நடிகர் கொச்சின் ஹனிபாவே சில்க் ஸ்மிதாவை வைத்து பல படங்களைத் தயாரித்தவர்).
கேரளப் பெண்கள் தமிழ் பெண்களை விட தைரியமாக பேசக்கூடியவர்கள்.
வாதிடக்கூடியவர்கள்.
அதனடிப்படையிலும் தமிழ் சினிமாவின் செல்வாக்கிலும் தமிழர்கள் மலையாளப் பெண்களைப் பற்றி உருவாக்கிக் கொண்ட கேவலமான மனச்சித்திரம் அது.

கெளரவமான மலையாள பெண் பாத்திரங்கள் தமிழ் சினிமாவில் நிச்சயம் உண்டு.
”கற்றது தமிழ்” பாத்திரமான பிரபாகரனின் அத்தனை பிரச்சினைகளும் டீக்கடை சேச்சியின் நியாயமான கோபத்திலிருந்தே துவங்குகிறது.

1985 முதல் 2010 வரை வெளிவந்துள்ள மலையாளப் படங்களில் தமிழர்களை இழிவுபடுத்தும் படங்களின் குறுகிய தொகுப்பு இது.
(முழுமையான பட்டியல் வெகு நீளமானது)

1. நாடோடிக் காற்று-
மோகன்லால், சீனிவாசன் – பிரியதர்ஷன் 1985 ல்

2. நியூடெல்லி – மம்முட்டி – ஜோஷி – 1986

3. யுவ ஜனோற்ஷவம் – மோகன்லால் – 1987

4. இது எங்க கத – முகேஷ் – விஸ்வாம்பரன் – 1983

5. சித்ரம் - மோகன்லால் – பிரியதர்ஷன் – 1989

6. நம்பர் 20 மெட்ராஸ் மெயில்- மோகன்லால், மம்முட்டி – ஜோஷி -1990

7. முகுந்தேட்ட சுமித்ரா விளிக்குன்னு - மோகன்லால் – பிரியதர்ஷன் – 1987

8. வந்தனம் - மோகன்லால் – பிரியதர்ஷன் – 1991

9. மிதுனம் - மோகன்லால் – பிரியதர்ஷன் – 1992

10. விஷ்ணு – மம்முட்டி - - 1993

11. கிலுக்கம் - மோகன்லால் – பிரியதர்ஷன் – 1992

12. பிங்காமி - மோகன்லால் – சிபிமலயில் – 1997

13. மழவில் காவடி – ஜெயராம் – 1990

14. காவடியாட்டம் – ஜெயராம் – 1990

15. ஐட்டம் –மோகன்லால் - 1985

16. மணிசித்ரதாழ் - மோகன்லால் – பிரியதர்ஷன் – 1994

17. வெறுதே ஒரு பாரியா – ஜெயராம் – 2008

18. நாலு பெண்கள் – அடூர் கோபால கிருஷ்ணன் – 2006

19. தாழ்வாரம் – பரதன் – 1987

20. அச்சுவிண்ட அம்மா – ஊர்வசி,நரேன் – சத்யன் அந்திக்காடு – 2005

21. மிஸ்டர் பிரமச்சாரி – மோகன்லால் – 2000

22. காருண்யம் – முரளி, ஜெயராம் – சிபிமலயில், லோகிதாஸ் – 1998

23. சேக்ஸ்பியர் M.A இன் மலையாளம் – ஜெயசூர்யா – 2008

24. பிளாக் – மம்முட்டி – 2004

25. கருத்தபட்சிகள் – மம்முட்டி – கமல் – 2006

26. காழ்ச்சா – மம்முட்டி – பிளஸ்ஸி – 2004

27. தன்மாத்ர – மோகன்லால் – பிளஸ்ஸி – 2005

28. பளிங்கு - மம்முட்டி – பிளஸ்ஸி – 2006

29. கல்கத்தா டைம்ஸ் – திலீப் – பிளஸ்ஸி – 2007

30. பிரம்மரம் - மோகன்லால் – பிளஸ்ஸி – 2009

31. பாண்டிப்படா – திலீப், பிரகாஷ்ராஜ் – 2003

32. ஒரு மருவத்தூர் கனவு – சீனிவாசன் – 1999

33. நரன் – மோகன்லால் – 2005

34. தென்காசி பட்டணம் – சுரேஷ் கோபி – லால் – 2002

35. நரேந்திரன் மகன் ஜெயகாந்தன் வகா – குஞ்சாக்க கோபன், பார்த்திபன் – சத்யன் அந்திக்காடு – 2001

36. ரச தந்திரம் – மோகன்லால், கோபி - சத்யன் அந்திக்காடு – 2005

37. ஹலோ – மோகன்லால் – ரஃபி மெக்காடின் – 2005

38. புலி வால் கல்யாணம் – ஜெயசூர்யா – 20002

39. மலையாளி மாமனுக்கு வணக்கம் – ஜெயராம், பிரபு – 2003

40.மழைத்துளி கிலுக்கம் – திலீப் – 2000

41. டிரீம்ஸ் – சுரேஷ் கோபி - 1998

42. மேலப் பரம்பில் ஆண் வீடு – ஜெயராம், முகேஷ் 2000

43. இன்னலே – சுரேஷ் கோபி – 1999

44.கேரள ஹவுஸ் உடன் விற்பனைக்கு – ஜெயசூர்யா – 2006

45. பெடக்கோழி கூவுன்ன நூற்றாண்டு – ஊர்வசி, ஜெகதி – 2001

46.ஏகேஜி – 2007

47. மேகம் – மம்முட்டி – பிரியதர்ஷன் – 1998

48. பகல் பூரம் – முகேஷ் – 2000

49.ஜனவரி ஒரு ஓர்மா – மோகன்லால் – 1992

50. யாத்ரக்காரர் ஸ்ரதிக்கு – சத்யன் அந்திக்காடு - 2003

இந்த ஆய்வை தொடர்ந்தால் நமக்கு துரோகம் இன்னும் தொகுப்பு தொகுப்பாக கிடைக்கும்.

மலையாள சினிமாவுக்கும் சிங்கள சினிமாவுக்கும் உள்ள தொடர்புகள் கவனிக்கப்பட வேண்டியது.

எம் ஜி யார் குறித்த மலையாளிகளின் பெருமிதம் தனியே ஆராய்பட வேண்டியது.

மோகன்லால் எம் ஜி யாரின் திவிர ரசிகராக வாமனபுர பஸ் ரூட் என்ற படத்தில் நடித்தார் .
தமிழுக்கு ஒருபொழுதும் வரமாட்டேன் என்றவர் மருதூர் கோபால ராமச்சந்தர் பாத்திரம் என்றவுடன் "இருவர்” ல் நடிக்க தமிழுக்கு வந்து விட்டார்.

M.G.R ன் விரிவாக்கம் அதுவே..
அவர் ராமசந்திரன் அல்ல ராம்சந்தர் தன்னை தமிழ்படுத்திக் கொள்ளும் விதமாக சந்திரன்.
அப்பொழுது அவர் பூசிய தமிழ் அரிதாரம் 1987ல் மரிக்கும் வரை கலையவே இல்லை இன்னும்.
1972ல் பெரியார் மலையாள எதிர்ப்பு இயக்கம் அறிவித்த போது M.G.R அவரைச் சந்திக்கிறார்.
சந்திப்பின் விளைவு பெரியார் போராட்டத்தைக் கைவிடுகிறார்
…….M.N.நம்பியாரின் முழுப்பெயர் நமக்கு யாருக்காவது தெரியுமா(மஞ்சேரி நாரயண நம்பியார்)
ரகுவரன் இறந்தபொழுது தினத்தந்தி அவரை தமிழர் என்றே குறிப்பிட்டது.
சூர்யா டீவி ரகுவரனின் பாரம்பரிய வீடு இருக்கும் பாலக்காடு காஞ்சரக்காட்டில் கேமிராவோடு காத்திருந்தது.
நல்லவேளை நாம் மலையாளிகள் இல்லை.
நம் வரலாற்றில் நாம் நிச்சயமாய் அடுத்த தேசிய இனத்திற்கு துரோகம் இழைத்தது இல்லை .
மற்றவர்களே நுற்றாண்டுகளாய் நம்மை வஞ்சிக்கின்றனர்.
எல்லோர் கையிலும் நம் ரத்தம் படிந்திருக்கிறது.
சேகுவாரா தேசமே நம்மை வஞ்சிக்கும் பொழுது சேட்டன்களின் தேசத்திடம் வேறு என்ன எதிர்பார்க்க முடியும் நாம்?.
நாம்தான் திராவிடர்கள் ஆச்சே தமிழர்கள் அல்லவே.

இயக்குநர் சாம்ராஜ்.

இட ஒதுக்கீடு யாருடைய நலனுக்கானது? : முனைவர் அ.இராமலிங்கம்

இந்தியா போன்ற நாடுகளில் வர்க்க பேதங்கள் நிரம்பி வழியும் சமூகத்தில் சமூக, பொருளாதார நிலையில் பல்வேறு படிநிலைகளைப் பல நூற்றாண்டுகளாக கண்டுவருகிறோம்.

குறிப்பாக தமிழ்ச் சமூகத்தில் சில பூர்வகுடிகளைக் கீழ்நிலையிலும் சில சமூகங்களை உயர்ந்த நிலையிலும் பார்த்துப் பழக்கப்பட்டு விட்டோம்.  சுமார் ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்பாக பார்ப்பனியத்தை ஒன்றுசேர்ந்து எதிர்த்த இடைநிலைச் சாதிகள் இன்று நவீன பார்ப்பனியக்கோட்பாட்டை உயர்த்திப் பிடிக்கின்றன. இவர்களுக்குச் சாதியப் படிநிலைகளில் கடைநிலையின் கடைசியில் நின்றுவிடக்கூடாது என்று நினைத்து வசதியாக நவீனப் பார்ப்பனியத்தைக் கையிலெடுத்துக் களமாடி வருகிறார்கள். உண்மையான பழமையானப் பார்ப்பனியம் உண்மையை உணர்ந்ததால் என்னவோ சமூகத்தின் எதார்த்தத்தைப் புரிந்துகொண்டு நாகரீகமாக நவீனப் பார்ப்பனியத்தின் நையாண்டி வேலைகளை ஓர் ஓரத்தில் நின்று வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறதோ   என்று நமக்கு எண்ணத்தோன்றுகிறது.

சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாக இந்தியச் சமூகத்தில் கோலோச்சி வாழ்க்கையின் அனைத்து வசதிகளையும் அனுபவித்த பெருந்தன்மையோடு இதுவரை நன்கு வாழாமல் விட்டவர்கள் வாழ்ந்து விட்டுப் போகட்டுமே என்ற உண்மை உணர்வுகளோடு ஏனைய சமூகங்கள் அனுபவிக்கும் இட ஒதுக்கீடு உட்பட அனைத்து சலுகைகளையும் கண்டு மாற்றுக்கருத்துக் கூறாமல் ஊமையாய் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்குத் தெரியும் இட ஒதுக்கீட்டின் அவசியமும் இன்னும் பிற சலுகைகளும் சமூக, பொருளாதார மேம்பாட்டிற்குத் தேவை என்று.

ஆனால், இட ஒதுக்கீட்டின் பலனையும் இன்னும் பிற சலுகைகளையும் அனுபவித்து வருகிற இடைநிலைச் சாதிகள் இட ஒதுக்கீடு மற்றும் இலவச சலுகைகள் பற்றித் தவறானப் புரிதலோடு அல்லது மற்ற சமூகங்களைச்சாட வேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடு பொய்ப் பிரச்சாரம் செய்து நடுநிலையானவர்களையும் குழப்பி வருகிறார்கள்.
காலம் காலமாக இட ஒதுக்கீடு பற்றித் தவறான கண்டிக்கத்தக்கச் செய்திகளும் கருத்துகளும் முகநூல் பதிவுகளும் இன்றளவும்  வந்து கொண்டிருப்பது வேதனையளிக்கக்கூடியதாகவே இருக்கிறது.  ஆகவே, இட ஒதுக்கீடு பற்றி இக்கட்டுரையில் பேச வேண்டியதாயிற்று. 

இட ஒதுக்கீடு என்பது காலம் காலமாக முற்பட்ட சமூகத்தின் பிடியில் சிக்கித் தவித்துக் கொண்டிருந்த தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கான உரிமை. நன்றாகக் கவனிக்க வேண்டும்,  அடிமைப்பட்டிருந்த பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கும் சேர்த்தே உள்ள உரிமை தான் இட ஒதுக்கீடு உள்ளிட்ட அரசின் சலுகைகள். ஒரு பாதி காலத்தில் ஒரு சமூகம் ஆதிக்கம் செலுத்தி வந்தது என்றால் மறுபாதியில் மற்ற சமூகங்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தாவிட்டாலும் அடிப்படை உரிமைகளைப் பெற அவசியமும் உரிமையும் உண்டு தானே. ஆதலால், இப்போது பெற்றுவரும் இட ஒதுக்கீடு என்பது ஒடுக்கப்பட்டிருந்த தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களின் உரிமையேயன்றி யாசகம் அல்ல.

அன்று இலவசத் தொகுப்பு வீடுகளை வைத்து அது ஊரா சேரியா என்று வேறுபடுத்த முடிந்தது. ஆனால், தற்போது பல வருடங்களாக அனைத்து சாதியினருக்கும்  பசுமை வீடு, பிரதமர் வீடு போன்ற இலவச வீடுகளை அரசுகள் அளித்து வருகின்றன. இந்த திட்டம் சாதிகளை இன்னும் சமப்படுத்தவில்லையே?

அந்தக் காலத்தில் பள்ளிகளில் தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்களுக்கு மட்டுமே இலவசப் பாடப்புத்தகங்கள் மற்றும் கல்வி உதவித்தொகை வழங்கப்படும். இப்போது இலவசப்பாடப்புத்தகங்கள் மற்றும் கல்வி உதவித்தொகை மட்டுமல்ல இலவசக் குறிப்பேடுகள், புத்தகப் பை, எழுதுபொருட்கள் அனைத்தும் இலவசமாக அனைத்து சாதியினருக்கும் வழங்கப்பட்டு வருகின்றன. இன்னும் சமநிலை இல்லையே?

இதுபோன்ற தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் பெற்றுவந்த தனித்துவமான சலுகைகள் அனைத்தும் பொதுவுடமை ஆக்கப்பட்டும் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் சமூகத்தில் சமநிலை ஆகாததற்குக் காரணம் யார்? என்னைப் பொறுத்தவரை சமூக, பொருளாதார நிலையில் சமநிலை அடையும் வரை தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கான அரசின் சிறப்புச் சலுகைகளைப் பொதுவுடமையாக்கி ஏனைய பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு வழங்கியிருக்கக் கூடாது என்பதுதான். நிலைமை இப்படியிருக்க, அனைத்து சலுகைகளையும் சமமாகப் பெற்றுவரும் இடைநிலைச் சாதிகளான பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் மட்டும் தான் இலவசங்களைப் பெறுகிறார்கள் என்ற மாயத்தோற்றத்தை ஏற்படுத்த முயற்சிப்பது அவர்களின் அறியாமையேயன்றி வேறொன்றுமில்லை.

சமூகச் சமநிலை என்பது பொதுவெளியில் மரியாதையோடு நடத்துவது மட்டுமல்ல மாறாக தொழில் வியாபாரம் போன்றவற்றிலும் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் பங்களிப்பை உறுதிசெய்வதை உள்ளடக்கியதுமாகும். அப்படியானால், நான் ஏற்கனவே சொன்னது போல பொது வெளியில் சமூகச் சமநிலை இல்லாத நிலையில் பொதுவான அரசு சலுகைகள் அளிப்பது முறையற்றது தானே. தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குத் தனிப்பட்ட சலுகைகள் அளிப்பது முறையானதும் தானே. ஆனால், தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் தனிப்பட்ட சலுகைகள் அனைத்தும் சமமாக்கிய பிறகும் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு மட்டும் தான் அரசின் இலவசங்களும் இட ஒதுக்கீடுகளும் இருப்பது போலச்சொல்லி நாடகமாடுவதை முட்டாள்தனம் என்று சொல்லாமல் வேறு எப்படிச் சொல்வது?

இட ஒதுக்கீடு பற்றி சமீபகாலமாக முகநூல் மற்றும் ஏனைய சமூக ஊடகங்களில் இட ஒதுக்கீட்டை எவ்வித இடர்பாடின்றி அனுபவித்து வரும் அறிவு ஜீவிகள் தவறான கருத்துகளையும் பொய்ப்பிரச்சாரங்களையும் புரிதலின்றி அல்லது தவறான நோக்கத்துடன் பரப்பி வருகின்றனர். உதாரணமாக, இட ஒதுக்கீடு இன்னும் தேவையா? இட ஒதுக்கீடு சாதியின் அடிப்படையில் வேண்டுமா இல்லை பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில் வேண்டுமா?  இவைபோன்ற பிரச்சாரங்களை சமூக அக்கறையில்லாமல் சமூக ஊடகங்களில் பரப்பி வருகின்றனர்.

சமூகநிலையைக் கணக்கில் கொண்டு தான் இட ஒதுக்கீடு தரவேண்டும் பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கும் சேர்த்து. சாதியை வைத்து இட ஒதுக்கீடு அளிப்பதே சமூக நீதியாக இருக்கும். பொருளாதார நிலையில் இட ஒதுக்கீடு அளிப்பது அவ்வளவு எளிதானதல்ல. தற்போது நடுவண் அரசு கொண்டு வந்துள்ள முற்பட்ட வகுப்பில் உள்ள பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கியுள்ளவர்களுக்கான பத்து விழுக்காடு இட ஒதுக்கீடு நாளடைவில் பிசுபிசுத்துப் போய்விடும். நீங்கள் கண்கூடாகக் காண்பீர்கள். சாகும்வரை சாதி மாறப்போவதில்லை. சமூகத்தின் எண்ண ஓட்டமும் மாறப்போவதில்லை. ஆனால், பொருளாதார நிலை என்பது மாற்றத்திற்கு உட்பட்டது தான். இன்று ஏழை நாளை பணக்காரன். சுருக்கமாகச் சொன்னால்,  சாதிச்சான்றிதழ் சாகும் வரை செல்லும், ஆனால்  வருமானச் சான்றிதழ் ஆறு மாதத்திற்குத் தான் செல்லும். இதன் மூலம் பொருளாதார அடிப்படையிலான இட ஒதுக்கீடு எப்படியிருக்கும் என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். 

நான் இப்போது சொல்வதை நன்றாகக் கவனியுங்கள். இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் படி ஐம்பது விழுக்காட்டிற்கு மேல் இட ஒதுக்கீட்டுச் சலுகை இருக்கக்கூடாது என்பதை நீதிமன்ற வழக்குகளையும் தாண்டி தமிழகத்தில் அறுபத்தொன்பது விழுக்காடுவரைக் கொண்டு வந்து இன்றளவும் நடைமுறையில் இருப்பது யாருக்காகத் தெரியுமா? சமூக ஊடகங்களில் இட ஒதுக்கீடு பற்றி விமர்சித்து வரும் உங்களுக்காகத்தான். தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் இட ஒதுக்கீடு என்பது நடுவண் அரசால் தக்க வைக்கப்பட்டு நடுவண் அரசு மற்றும் மாநில அரசு ஆகிய இரண்டும் அங்கீகரித்து அளித்து வழங்கி வருவது தான்.  ஆனால், நடுவண் அரசு பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கியுள்ள பிற்படுத்தப்பட்டோரை இதர பிற்படுத்தப்பட்டோர்(Other Backward Class) என்ற பிரிவில் தான் இட ஒதுக்கீட்டில் வைத்திருக்கிறது. நடுவண் அரசு இட ஒதுக்கீட்டில் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் என்ற பிரிவே இல்லை. நடுவண் அரசால் வழங்காத பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கான இட ஒதுக்கீடுகளை தமிழக அரசு அளிப்பதற்காகத்தான் அறுபத்தொன்பது விழுக்காடு இட ஒதுக்கீடு.  இந்த அறுபத்தொன்பது விழுக்காட்டில் தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பழங்குடியினருக்கான பத்தொன்பது விழுக்காட்டைக் கழித்துப் பார்த்தால் எஞ்சியுள்ள ஐம்பது விழுக்காடு இட ஒதுக்கீடு யாருக்கானது என்பது புரியும். இதை என்றாவது யோசித்துப் பார்த்தீர்களா? நான் சொல்கிறேன் கேளுங்கள். இட ஒதுக்கீட்டில் முப்பது விழுக்காடு பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கும் இருபது விழுக்காடு மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கும் தான்.  எஞ்சியுள்ள பத்தொன்பது விழுக்காடு தான் தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பழங்குடியினருக்கான இட ஒதுக்கீடு. இப்போது சொல்லுங்கள் அறுபத்தொன்பது விழுக்காட்டில் அதிக இட ஒதுக்கீட்டைப் பெறுபவர்கள் யார் என்று? சமூக ஊடகங்களில் இட ஒதுக்கீடு வேண்டுமா வேண்டாமா என்று வீண் விவாதம் செய்து வருகிற நீங்கள் தானே.
அப்படியானால், இட ஒதுக்கீடு வேண்டாம் என்று நீங்கள் முதலில் சொல்லலாமே. இட ஒதுக்கீடு என்பது ஆண்டாண்டு காலமாக ஒடுக்கப்பட்டிருந்த தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர்க்கான உரிமை மற்றும் அதை வழங்குவது அரசின் கடமை.

பல நூற்றாண்டுகளாக ஆண்டனுபவித்த முற்பட்ட சமூகத்தினர்க்குக் கூட பத்து விழுக்காடு இட ஒதுக்கீடு கிடைத்திருக்கிற இந்த வேளையில் இட ஒதுக்கீடு பற்றிப் புரிதல் இல்லாமல் இட ஒதுக்கீட்டிலிருந்து விடுபடவா வேண்டாமா என்று கேட்டுக் கொண்டிருப்பது அறிவார்ந்த செயல் அல்ல.

இட ஒதுக்கீடு சாதிகள் அடிப்படையில் வேண்டாம், பொருளாதார அடிப்படையில் வேண்டும் என்று நினைக்கும் நீங்கள்,
மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பிலுள்ள உட்பிரிவுகளில் உண்மையிலேயே மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டு இடைச் சாதிகளால் ஒடுக்கப்பட்ட முடித்திருத்தும் மருத்துவர் சாதியினர் துணி துவைக்கும் வண்ணார் சாதியினர் நிரந்தரக்குடி இல்லாத நரிக்குறவர் சாதியினர் ஆகியோரின் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் சலுகைகளில் பங்கு போடுகிறோமே என்றெண்ணி மனச்சாட்சியோடு  மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் பட்டியலிலிருந்து நீக்கிவிட்டு பிற்படுத்தப்பட்டோர் பட்டியலில் எங்களை வையுங்கள் என்று அரசை வலியுறுத்தலாமே. ஆண்ட சாதி என்று சொல்லி வரும் நீங்களும் அவர்களும் ஒரே பிரிவில் இருப்பது நியாயம் தானா? இவ்வளவு ஏன், இட ஒதுக்கீடு வேண்டுமா வேண்டாமா என்று சிந்திக்கத் தொடங்கிய தாங்கள் முற்பட்ட வகுப்பில் கூட உங்களை வைக்கச்சொல்லி சலுகைகளை மறுக்கலாமே. இத்தகைய சலுகைகளையும் பெற்றுவிட்டு இட ஒதுக்கீடு பற்றி விமர்சிப்பது நன்றாகவா இருக்கிறது?

இன்னொரு விடயம், ஒரு பிரிவினருக்கான இட ஒதுக்கீட்டு சலுகையை மற்றொரு பிரிவினர் தட்டிப் பறிக்க இயலாது. உதாரணமாக, பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பு இட ஒதுக்கீட்டில் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர் மட்டுமே போட்டிப் போடமுடியும். வேறு ஏதாவது ஒரு தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவினரோ அல்லது மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவினரோ போட்டிப் போட்டு வெற்றி பெற இயலாது. அதேபோல் எல்லா பிரிவுகளிலும் இதே நிலைதான். அதே நேரம், கல்வி வேலைவாய்ப்புப் போட்டிகளில் குறைந்த பட்ச மதிப்பெண் (Cut Off) ஒவ்வொரு பிரிவினருக்கும்  மாறுபடலாம். இருந்தாலும் கூட ஒரு குறிப்பிட்ட பிரிவில் உள்ள குறைந்த பட்ச மதிப்பெண்ணின் அடிப்படையில் அதே குறிப்பிட்ட பிரிவைச் சார்ந்த மற்றொருவர் தான் அந்த இடத்தைப் பெற முடியும். அதை விட கூடுதலான மதிப்பெண் பெற்றிருந்தாலும் வேறு பிரிவினர் எவரும் அந்த இடத்தைப் பெற முடியாது. இருந்த போதிலும் பொதுஇடங்களில் அவர் தாழ்த்தப்பட்டவர் என்பதால் தான் அந்த வேலை கிடைத்தது, அந்த படிப்புக்கு இடம் கிடைத்தது என்று சொல்வது தவறு. ஏனென்றால், அந்த தாழ்த்தப்பட்டவர் பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவின் குறைந்த பட்ச மதிப்பெண்ணை விட கூடுதலாக பெற்றிருந்தாலும் கூட பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான இடத்தைப் பெற இயலாது, தாழ்த்தப்பட்டவருக்கான பதினெட்டு விழுக்காடு இட ஒதுக்கீட்டிற்குள் தான் கல்விச் சேர்க்கையிலோ அல்லது அரசு வேலையிலோ அவர்கள் சேர்கிறார்கள். பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான முப்பது விழுக்காடு அல்லது மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான இருபது விழுக்காடு இட ஒதுக்கீடுகளிலிருந்து அல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். அவருக்கான இட ஒதுக்கீட்டின் படி அவர் அறிவாளி, உங்களுக்கான இட ஒதுக்கீட்டின் படி நீங்கள் அறிவாளி. யாருடைய உரிமையையும் யாரும் பறிக்க இயலாது. இந்திய அரசின் இட ஒதுக்கீட்டுச் சட்டம் அந்தளவுக்கு மோசமானது அல்ல. பள்ளி, கல்லூரிகளில் நடைபெறுகின்ற கல்விச் சேர்க்கைகளிலும் அரசு வேலை வாய்ப்புகளிலும் பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டப் பிரிவினரைக்காட்டிலும்  தாழ்த்தப்பட்டப் பிரிவினர் கூடுதலான மதிப்பெண் பெற்று பொதுப்போட்டியில் (Open Competition) வருவதைப் பார்த்திருக்கலாம். இந்த உண்மையை அரசுக் கல்லூரிப் பேராசிரியர் என்ற முறையிலும் கல்லூரி மாணவர் சேர்க்கைக்குழு உறுப்பினர் என்ற முறையிலும் நான் பலமுறை கண்டு வருகிறேன்.

தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் இட ஒதுக்கீடு பெற்று அரசு அலுவலகங்களிலும் காவல்துறையிலும் உயர் அதிகாரிகளாக உள்ளனர் என்றும் அதனாலேயே மற்றவர்களின் கோரிக்கைகள் நிராகரிக்கப்படுகின்றன என்றும் பலர் பேசிவருகின்றனர். சில மாதங்களுக்கு முன்பு, நாகப்பட்டினம் மாவட்டம் வேதாரண்யத்தில் இரு பிரிவினர் மோதலில் அண்ணல் அம்பேத்கரின் சிலை உடைப்புத் தொடர்பாகக் கைதாகி வெளிவந்த முக்கிய நபர் ஒருவர் நேர்காணலில் இவ்வாறு சொல்கிறார், தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் இட ஒதுக்கீடு பெற்று நாகப்பட்டினம் ஆட்சியர் அலுவலகத்திலும், நாகப்பட்டினம் காவல் கண்காணிப்பாளர் அலுவலகத்திலும் உயர் அதிகாரிகளாக இருப்பதால் என் மீது பொய்வழக்குப் போட்டு என்னை சிறையிலடைத்தனர் என்று. இது சிறு பிள்ளைத்தனமாக இல்லையா? நான் அவரிடம் கேட்க நினைப்பது,  அப்படியானால் பிற்படுத்தப்பட்டோர் மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் இட ஒதுக்கீடுகளில் தேர்வு பெற்று எந்த நாட்டில் அதிகாரிகளாக இருக்கிறார்கள், தமிழ்நாட்டில் இல்லையா என்பதைத் தான்.

கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்புகளில் இட ஒதுக்கீட்டின் தத்துவத்தைச் சொல்கிற நான் சட்டமன்ற, நாடாளுமன்றத் தேர்தல்களில் உள்ள இட ஒதுக்கீடு பற்றிப் பேசவில்லையே என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். அதைப் பற்றியும் பேசுகிறேன் கேளுங்கள். அரசியல் கட்சிகளில், ஆளுமை நிறைந்த தாழ்த்தப்பட்ட  அரசியல்வாதிகள் இருந்தாலும் கூட பொதுத்தொகுதிகளில் அவர்களைப் போட்டியிட  நிறுத்துவதில்லை. அவ்வாறு  நிறுத்தினாலும் வாக்குச் சேகரிப்பின் போது சாதியைச் சொல்லி விசப்பிரச்சாரம் செய்து தாழ்த்தப்பட்ட வேட்பாளர்களைத் தோற்கடிக்க கங்கணம் கட்டிக் கொண்டு  தேர்தல் பணி செய்வார்கள். கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்புகளில் சமமான இட ஒதுக்கீடு இருக்கும்போது தேர்தலில் தனித்தொகுதிகள் அனைத்தும் மாறி பொதுத்தொகுதிகளாக வரவேண்டும் என்பதில் மாற்றுக்கருத்தில்லை. அதேவேளையில், மேற்சொன்னது போல் அரசியல் கட்சிகள் தாழ்த்தப்பட்ட வேட்பாளர்களைப் பொதுத்தொகுதிகளில் நிறுத்திச் சாதி பாராமல் நல்லவர்களுக்கு வாக்களிக்கும் நிலை நம் நாட்டில் வருகின்ற வரை தனித்தொகுதி முறை நிலைத்திருக்க வேண்டிய அவசியம் இருக்கிறது. எனவே,  இன்றைக்குத் தனித்தொகுதி தவிர்க்க இயலாததாகிவிட்டது.

இதில் என்ன ஒரு  வேடிக்கை என்றால், சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாக மற்றவர்களை அடிமைப்படுத்தி வந்த பிராமணர் உள்ளிட்ட முற்பட்ட சமூகத்தினர் இன்றைக்குள்ள இட ஒதுக்கீடு தொடர்பான எதிர்மறைக் கருத்துகளைக் கொண்டிராத போது இட ஒதுக்கீட்டின் பலனை இன்பமாக அனுபவித்து வருகின்ற இடைநிலைச் சாதிகள் இட ஒதுக்கீடு பற்றி விமர்சிப்பது தான்.

பார்ப்பனியம்
பார்ப்பனரிடம் மட்டும் தான் இருக்கும் என்பதல்ல. அவர்கள் பழைமைப் பார்ப்பனியத்தை விட்டு வெளியே வந்து பல ஆண்டுகளாயிற்று.
இப்போது நவீனப் பார்ப்பனியம் தலைவிரித்தாடுகிறது.

மற்றவரின் உணர்ச்சிகளையும் உரிமைகளையும் உணராத மனநிலையும் நவீனப் பார்ப்பனியம் தான். மேம்பட்ட நிலையில் இருந்த பார்ப்பனர்கள் தாழ்த்தப்பட்ட, பிற்படுத்தப்பட்ட, மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களின் இட ஒதுக்கீடு பற்றி உண்மை உணர்ந்து  பெருந்தன்மையோடு இருக்கும் நேரத்தில் இட ஒதுக்கீடு உள்ளிட்ட எல்லா சலுகைகளையும் தவறாது போட்டிப் போட்டுப் பெற்று வருகிற இடைநிலைச் சாதிகள் இட ஒதுக்கீடு மற்றும் ஏனைய சலுகைகளை தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் மட்டும் தான் பெற்று வருகிறார்கள் என்பதைப் போல பேசி வருவது மிகவும் கண்டிக்கத்தக்கது.

முனைவர் அ.இராமலிங்கம்
22.04.2020.

/ ஏர் இதழ் வெளியீடு / 22.04.2020 /

சித்த மருத்துவம் பரவிய வரலாறும் மறைக்கப்பட்ட வரலாறும்: ஆய்வறிஞர் இரெங்கையா முருகன்

விருதை சிவஞான யோகி அவர்களால் தமிழ் வைத்திய கழகம் என்ற பெயரில் கோவில்பட்டியில் தொடங்கி இன்றுடன் 100 வருடங்கள் ஆகிறது. சித்த மருத்துவச் சங்கம் மட்டுமல்லாது, முதன் முதலாக
”திருவிடர் கழகம் “ , ”பத்திவிளை கழகம்” என்ற பெயர்களில் கோவில்பட்டியில் சங்கங்கள் அமைத்து, இதன் ஒரு பகுதியாகச் சித்த மருத்துவச் சாலை ஒன்றை நிறுவி, தீர்க்க முடியாத பல பெரு நோய்களைத் தமிழ்த் சித்த வைத்தியத்தின் மூலம் தீர்த்து வைத்தவர். இவரது சம காலத்தில் தமிழ் வைத்தியத்தை பேறு பெற வைத்தவர்கள் ஒரு பைசா தமிழன் இதழ் நடத்திய அயோத்திதாசப் பண்டிதர், கருணாமிர்த சாகரம் ஆபிரகாம் பண்டிதர், பண்டிதர் எஸ்.எஸ்.ஆனந்தம் போன்ற பலரைக் குறிப்பிடலாம்.

திரு.வி.க. அவர்கள் விபத்தில் வலது கை முடங்கியதற்கு, பண்டிதர் அயோத்திதாசரிடம் தைல சிகிச்சை முறையில் பண்டுவம் பார்த்த முறையையும் நலம் பெற்றுத் திரும்பியதையும் வாழ்க்கைக் குறிப்பில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

பண்டிதர் ஆனந்தம் மறைமலை அடிகளுக்குத் தமிழ் மருத்துவம் பார்த்தவர். பல தமிழ்ப் புலவர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இலவசமாக மருத்துவம் பார்த்தவர் ஆனந்தம் அவர்கள். இவரின் இல்லமே தென் இந்திய உரிமைகள் சங்கம் என்ற அமைப்பு உருவாக இருந்தது என்பது வரலாறு.

விருதை சிவஞான யோகியாரிடம் ஏழு ஆண்டுகள் தமிழ்ச் சித்த மருத்துவம் பயின்றவர் இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை. கப்பலோட்டிய தமிழன் வ.உ.சி. அவர்கள் கால் மூட்டு வாதத்தினால் அவதியுற்று நடக்க முடியாத நிலையில் படுத்த படுக்கையாக இருந்தார். அச்சமயம் இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை, வ.உ.சி.க்கு சித்த மருத்துவ முறையில் கடுகை அரைத்துக் கொதிக்க வைத்துப் போட்டால் உடனடி பலனளிக்கும் என்று கூற, வ.உ.சி. அதனை அப்படியே செய்து பூரண குணமடைந்தார்.

1927 சேலம் சுயமரியாதை மாநாட்டில் அரசியல் பெருஞ்சொல் என்ற தலைப்பில் சிறப்புரையாற்றிய போது, தமிழ்ச் சித்த மருத்துவத்தைப் பரவலாக மக்களிடத்தில் பொது மருத்துவமாக்கச் செய்திடத் தீர்மானம் முன்மொழிய அறைகூவல் விடுத்தவர் வ.உ.சி.

நாம் இன்று அனைத்து நோய்களுக்கும் அலோபதி என்னும் ஆங்கில மருத்துவத்தை நாடிச் சென்று விட்டோம். அன்றே வ.உ.சி. ஆங்கில மருத்துவத்தை மறுத்து சுதேசி மருத்துவம் உள்ளூர் தமிழ்ச் சித்த மருத்துவ முறையைக் கையாள வலியுறுத்தியவர். வ.உ.சியிடம் பழகிய பல்வேறு தியாகிகள் ந. சோமயஜூலு உட்பட பல்வேறு தலைவர்கள் மூலம் சித்த மருத்துவத்தின் மீது வ.உ.சி கொண்ட அபிமானம் புரிய வருகிறது.

விருதை சிவஞான யோகி தமிழ்க் சித்த வைத்திய சங்கத்தைத் தொடங்கி மதுரை, நெல்லை, சென்னை போன்ற பெரு நகரங்களில், சித்த வைத்திய மாநாடுகள், கண்காட்சிகளைத் தொடர்ச்சியாக நடத்தி விழிப்புணர்வு ஏற்படச் செய்தவர்.

தமிழ் மருத்துவம் நாகரீகத்திலும், அறிவு நூல்களிலும் முதற் சங்க காலமாகிய பன்னீராயிரம் ஆண்டாகச் சிறப்பு பெற்றிருக்கிற இத் தமிழ்நாட்டில் தொன்றுதொட்டு நடைபெற்று வருகின்றது. திருமூலர் ‘அவிழுமனமுமாதியறிவுந் – தமிழ் மண்டலமைந்துந் தத்துவமாமே’ என்று தமிழ் நாட்டில் அறிவு நூல்களின் தொன்மையைச் சிறப்பித்துள்ளார்.

திருமூலர், போகர், கொங்கணர், பதஞ்சலி, தேரையர், அகத்தியர், கருவூரார், புலத்தியர், சட்டைமுனி, தன்வந்திரி, யூகிமுனி முதலியோர் இயற்றிய முதனூல், வழிநூல், சார்பு நூல் ஆகிய பல்வேறு நூல்கள் தமிழ் மருத்துவத்தைப் பறை சாற்றுகின்றன.

நோய் விலக்கு முறைகளான மூலிகை வகை, உப்பு வகை, தீநீர் வகை, உபரச வகை, உடற் பொருள் வகை, பாடாண வகை, உலோக (செந்தூரம் என்ற பஸ்பம்) வகை, சத்து வகை, இரச குளிகை (மாத்திரை) வகை, யோக (மூச்சுப்பயிற்சி) வகை எனப் பத்து வகைகளாகத் திருமூலர் பிரிக்கிறார்.

மேற்கூறிய அனைத்தையும் தமிழ்ச் சித்த நூல்கள் கூறுகின்றன. மூலிகை வகை மருந்துகளைப் பிரதானமாகக் கொண்டுள்ளது சமஸ்கிருத ஆயூர்வேத மருத்துவம்.

’உற்றவன் தீர்ப்பான் மருந்துழைச் செல்வான்
அப்பானாற் கூற்றே மருந்து. என்பார் வள்ளுவர்.

தமிழர்களின் முப்பத்திரண்டு அறங்களில் ஆதுலர்க்கு சாலை, ஓதுவார்க்கு உணவு, நோய்க்கு மருந்து என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. தமிழ் மருத்துவச் சாலை பெரிய தருமமாக நடந்து வந்துள்ளது. இக் காலத்தில் தமிழ் மொழி பேசுவதையே கவுரவக் குறைச்சல் என்று கருதி வரும் வேளையில், தமிழ்ச் சித்த மருத்துவத்துக்கும் அபிமானம் குறைந்து வருகிறது.

தமிழ்ச் சித்த மருத்துவத்தைப் பொது மக்களிடம் விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துவதற்கு 21.04.1920 அன்று தமிழ் வைத்திய சங்கம் என்ற பெயரில் கோவில்பட்டியில் தலைமை அலுவலகம் விருதை சிவஞான யோகி அவர்களால் துவக்கப்படுகிறது.

இச் சங்கம் மூலமாகத் தமிழ் மருத்துவ நூல்கள் சீர்படுத்தி அச்சிடுதல், மருத்துவத்தைக் கற்பிக்கும் சாலைகளை அமைத்தல், தமிழ் மருத்துவப் பெருமைகளைப் பிரசங்கித்தல், தமிழ் மருந்துகளைக் கண்காட்சி வைத்தல், மருத்துவப் பயிற்சி அளித்துச் சான்றிதழ் வழங்குதல் போன்ற நடவடிக்கைகள் மேற் கொண்டார். இதன் ஒரு பகுதியாக, சென்னையில் சித்த வைத்திய பாடசாலையை நிறுவ நடவடிக்கை மேற்கொண்டார். உலக மொழிகளுக்கும் மருத்துவத்துக்கும் தாயாக விளங்குவன ’தமிழும் தமிழ் மருத்துவமும் ’ என்ற நூல் மூலம் தமிழ் மருத்துவத்தை நிலை நாட்டியுள்ளார்.

வட சென்னையில் பொதிகைச் சித்தர் மரபு என்ற பெயரில் தமிழ் அத்வைத வேதாந்த மரபு நாராயண தேசிகர் அவர்களால் சிறப்பாகச் செயல்பட்டு வந்தது. மனதைப் பாதுகாக்க வேதாந்த நூலறிவும், உடம்பை அனுசரிக்க தமிழ்ச் சித்த மருத்துவப் பயிற்சியும், மொழிக்கு தமிழ் இலக்கிய நூலாராய்ச்சியும் இந்த மடத்தில் சீடர்களுக்குப் பயிற்றுவித்தனர். இந்த மடத்தில் பயின்றவர்கள் அன்றைய நாளில் சென்னை நகரமெங்கும் இலவசமாகச் சித்த மருத்துவச் சாலைகள் நடத்தி பொதுமக்களுக்கு தர்மத்தின் அடிப்படையில், பிணி என வந்தவர்களுக்கு மருந்துகளை
வழங்கியுள்ளனர்.

சமீபத்தில் இரா. முத்துநாகு அவர்களால் எழுதப்பட்டு ஆதி பதிப்பகம் வெளியிட்டுள்ள தமிழின் மிக முக்கிய நாவல் “சுளுந்தீ’’. இந்த நாவல் 17 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் அப்போது ஆளப்பட்ட அரசால் தமிழ்ப் பண்டுவச் சித்த மருத்துவ முறைக்கு ஏற்பட்ட நெருக்கடிகளையும், சித்த மருத்துவ ஓலைக்சுவடி ஏடுகள் அழிக்கப்பட்ட விதமும், சித்த வைத்தியம் தெரிந்த பண்டுவர்கள் எதிர் கொண்ட மோசமான பின்விளைவுகளையும் கனகச்சிதமாக ஆவணப்படுத்தியுள்ள விவரண நாவல்.

இந்த நாவலில் குறைந்தது ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட மிக முக்கிய நோய்களுக்கு அனுபவத்தின் அடிப்படையில் நோய் தீர்க்க வழிமுறை தந்துள்ளார். நாவலாசிரியர் சித்த மருத்துவப் பரம்பரையில் தேர்ச்சி பெற்றவர் என்பதால், பல்வேறு சித்த மருத்துவக் குறிப்புகளை அருமையாக நாவலில் கையாண்டுள்ளார். பன்றிமலை, பழனிமலை, சுருளிமலை, குன்னுவராயன்கோட்டை போன்ற ஊர்கள் சித்த மருத்துவத்துடன் கொண்டுள்ள தொடர்பை நம் கண் முன் நிறுத்துகிறார். பண்டுவ மரபுடன் முடி திருத்தும் நாவிதர்களுக்குத் தமிழ்ச் சித்த மருத்துவ மரபில் காணப்பட்ட ஆழமான அறிவையும் விவரணப் படுத்தியுள்ளார் நாவலாசிரியர்.

சித்த மருத்துவக் கழகம் ஆரம்பிக்கப்பட்டு இன்றுடன் 100 வருடம் முடிவடையும் பட்சத்தில், ஏன் பண்டுவம் என்ற சித்த மருத்துவம் அழிந்தது? என்ற கேள்வி எழாமல் இருப்பது வேதனையானதே. முத்து நாகு எழுதிய நாவலிலிருந்தும் அவரிடம் பேசியதிலிருந்தும் சித்த மருத்துவத்தின் மிக முக்கியமான உப்பு சில விசயங்கள் கீழே காண்போம்.

உப்பு:
உப்பு இதுதான் பல நோய்களுக்கான அடிப்படை மருந்து.

'கடல் ஒட்டிய தேரியில் உப்பு தானா வெளஞ்சு கிடக்கும். அத கண்டுபிடிச்சு உப்பு காய்ச்சும் நுட்பத்த அறிஞ்சு, உப்பு வியாபாரம் செய்து வந்தாங்க குறவர்கள். இதனால் உப்புக்குறவர் என அவர்களுக்குப் பெயர். இந்த உப்பிலிருந்து வெடி தயாரிக்கும் நுட்பத்தை மனித சமூகம் அறிந்தது. இதன் விளைவாக 18ஆம் நுற்றாண்டில் தடை போட்டு கடுமையாக்கினார்கள். அதே போல் வெடியுப்பு என்ற மருத்துவ உப்பு, மலைகளில் தானாக விளைந்து கிடக்கும். இதைச் சுரண்டி அள்ளி வந்து காய்ச்சி வெடியுப்பு தயாரித்தார்கள். இதன் மூலம் வெடி தயாரிக்கும் நுட்பத்தைப் பிரெஞ்சில் கண்டுபிடித்தார்கள்.

தமிழகத்தில் குறிப்பாக சேலம், மதுரை, தேனி மாவட்டத்தில் இயற்கையாக விளையும் வெடியுப்பினையும் தரங்கம்பாடி, திருப்பாதிரிப்புலியூரில் தங்கியிருந்த பிரஞ்சுக்காரர்கள் வெடியுப்பினை ஏற்றுமதி செய்தார்கள். வெடி தயாரிக்கும் நுட்பம் தமிழகத்தில் ஆண்ட நாயக்கர் அரசுக்கும் தெரியவந்ததால், வெடியுப்பு தயாரித்த குறவர்கள் மீது கைரேகைச் சட்டம் போட்டுத் தடுத்தார்கள். இதனால் வெடியுப்பு என்ற மருந்து சித்த வைத்திய மரபில் அழிந்தது.

இதன் மூலம் வெடி தயாரிக்க முடியுனெ நமது சித்தர்களுக்கும் பண்டுவர்களுக்கும் தெரிந்தாலும், அதை மருத்துவத்திற்கு மட்டுமே பயன்படுத்தினார்கள். பண்டுவர்கள் மூலம் வெடி தயாரிக்க மன்னர்கள் முயற்சி செய்து வெற்றி அடைந்தார்கள். குறிப்பாக, கள்ளக்குறிச்சி, வேலூரில் இந்த வெற்றி கிடைத்தது. இதனால் கந்தகம் வெடிக்காகப் பயன்படுத்தும் தொழில் நுட்பத்தை மன்னர் ஆட்சியை எதிர்த்த மக்களும் கையாண்டார்கள். இதனை அறிந்த மன்னர்கள் தங்களுக்கு வேண்டப்பட்டவர்களைத் தவிர மற்ற சித்த மருத்துவர்களைச கொன்றார்கள்.

அடுத்த முக்கியமானது, செந்தூரம் என்ற பஸ்பம். இது தயாரிக்கப் பயன்படும் கந்தகம், பூதம், தாளகம், மனோசீலை, நாவி, கௌரி பாசானம், கல்நார், லிங்கம், வீரம், பூரம், கெருட பச்சை, சீனாக்காரம், வெண்காரம், துத்தம், துருசு, பச்சை துருசு, சாதிலிங்கம், குங்கிலியம், வெடியுப்பு, இந்துப்பு, வளையுப்பு, சவுட்டுப்பு, சாம்பிராணி, தொட்டிப் பாசானன், அபினி மருந்துகள். கந்தகம் : sulphur,தாளகம்: arisenit trisulphidum trisulphuret of arsenic, வீரம் : hydrargyrum subchloride, பூரம் hydrargyrum perchloride corrosive sublimate, பாதரசம் : hydrargyrum mercury quick silver கல்மதம் : asbestos, லிங்கம்: red sulphate, மனோசிலை: arsenic disulphidum bisulphuret of arsenic realgar or red orpiment, படிகாரம் : alumen alum , துருசு : cupri sulphas அல்லது cuprum sulphar cupric sulphate இவை அனைத்தும் பண்டுவ மருந்துகள். இவைகள் தீ பிடிக்கும் வெடிக்கும் தன்மை கொண்டவை என்பதை அறிந்த பிரெஞ்சு, இதில் வெடி தாயாரித்து உலகத்திற்கு ஏற்றுமதி செய்தது.

கருணாமிர்த சாகரம் என்ற இசை நூல் எழுதிய ஆப்ரகாம் பண்டிதர் தேனி மாவட்டம் சுருளி மலை அடிவாரத்தில் தங்கியிருந்த சித்திரடம் செந்தூரம் தயாரிக்கும் முறையைக் கற்று அறிந்தார்.

மேல்குறிப்பிட்ட மருந்துகள் மூலம் செய்த செந்தூரத்தை உலகம் முழுவதும் ஏற்றுமதி செய்தார். பிரிட்டீஷ் அரசு இவரிடமே பாம்புக் கடிக்கும், வயிற்றுப்போக்கிற்கும் மருந்து வாங்கியது என்ற பிரிட்டீஷார் குறிப்பிலிருந்து சித்த மருத்துவத்தின் பிரமிப்பைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

சித்த மருந்துகளில் அலோபதி மருந்துகள் தயாரிக்கும் நுட்பத்தை அறிந்த பிரெஞ்சுக்காரர்கள், தமிழகத்தில் இருந்த மருத்துவ ஓலைச்சுவடிகளைப் பணம் கொடுத்து வாங்கிச் சென்றார்கள் என்பதை ஒரிசா பாலு, பிரெஞ்சு குடியுரிமை பெற்ற முருகானந்தம் போன்ற அறிஞர்கள் வாயிலாக அறிய முடிகிறது.

மேலே குறிப்பிட்டுள்ள சித்த மருந்துகள் இல்லாத அலோபதி மருந்துகளே இல்லை. அப்படியானால், சித்த மருத்துவத்தை அழித்தது வியாபார நோக்கத்திற்கு மட்டுமே என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டியதாக உள்ளது.

பிரிட்டீஷ் ஆட்சியில் சித்த மருத்துவத்தின் தேவையும், வெடியைக் கட்டுக்குள் வைக்கவும் தேவையிருந்ததால் சித்த மருந்து தயாரிப்பவர்கள் யார் யாரென அடையாளப்படுத்த வேண்டிய தேவைக்காகப் பதிவுச் சட்டம் கொண்டு வந்தார்கள்.

விருதை சிவஞான யோகியால் அன்று போட்ட விதை, இன்று சென்னையில் சித்த மருத்துவக் கல்லூரி, இம்ப்காப்ஸ் போன்ற மருத்துவ நிறுவனங்கள் ஆல் போல் தழைத்துள்ளது.
தமிழ் மொழியைப் பாதுகாப்பது போல், நாம் தமிழ் மருத்துவத்தையும் பாதுகாக்க முன் வர வேண்டும். இன்றைய தி.மு.க.வின் பல அடிப்படைச் சித்தாந்தங்கள் விருதை சிவஞான யோகியாருடைய தமிழகவொழுகு மக்கட் சட்டம் என்ற நூலில் இருந்து கையாண்டுள்ளார்கள் என்பது இன்றைய தலைமுறைக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை. இரா.நெடுஞ்செழியன் எழுதிய தி.மு.க. வரலாறு நூலில் சிவஞான யோகியாருடைய திருவிடர் கழகம் குறித்து பதிவு செய்துள்ளார்.

இரெங்கையா முருகன்,
ஆய்வறிஞர்.
20.04.2019.

/ ஏர் இதழ் வெளியீடு / 21.04.2020 /

கத்தரி வெயிலும் தமிழரின் வானியல் கணியமும்: மரு. கீதா மோகன்

கத்தரி என்றால் தற்போதைக்கு இந்த வார்த்தை காயை குறிப்பிடக்கூடிய வார்த்தையாக தான் உள்ளது. இன்னொரு இடத்தில் கத்தரி என்ற வார்த்தை பயன்படுவதை காணலாம். இரண்டு சாணம் பிடிக்கப்பட்ட இரும்பு பட்டையை ஒரு முனையில் வைத்து அதை அளவு கோலாக ஒரு பொருளை துண்டிக்க பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள் அந்த பொருளின் பெயர் கத்தரிகோல்.

இதே போல தான் கத்தரி வெயிலின் முக்கியத்துவம் நிலப்பகுதிக்கு முக்கியம்.

கத்தரி இந்த வார்த்தையை மறந்து நம்மையறியமால் அக்னிநட்சத்திரம் என்ற பெயரை பெருமளவு உச்சரிக்க ஆரம்பித்து விட்டோம்.
இல்லை அந்த வார்த்தையை மறக்கடிக்க பட்டோமோ என தெரியவில்லை.
அக்னி நட்சத்திரம் இந்த பெயரை நான் தொடக்க பள்ளி காலத்தில் கேள்வி பட்ட பெயர் ஏனென்றால் அப்போது தான் மணிரத்னம் அவர்கள் படத்திற்கு அந்த பெயரை சூட்டியிருந்த தருணம்.
படம் பார்த்த போது கண் கூசுவது போல சற்றும் குறையாத விளக்கொளி தான் அந்த படத்தின் சிறப்பு.
அதே போல தான் இந்த கத்தரி மீனும் சற்றும் குறையாத ஔியுடன் வானத்தில் இருக்கும்.

கத்தரி வெயில் என்பது குறிப்பிட்ட கால நேரத்தில் சூரியன் தனது பயணத்தை தொடங்கி முடிக்கும் காலம்.
வழக்கில் சித்திரை பின்னேழு வைகாசி முன்னேழு கத்தரியின் உச்ச நாட்களாகும். ஆனால் அதற்கு முன் முன்கத்தரி பின்கத்தரி என நாட்களை சேர்த்து மொத்தம் இருபத்தி ஒரு நாட்கள் கணக்கிடப்படுகிறது.
சூரியன் தனது பயணத்தை பரணி நட்சத்திரத்தில் தொடங்கி கார்த்திகை ஊடே பயணிக்கும் காலமே கத்தரி வெயில் காலம் என்று பஞ்சாங்க கணியம் கூறுகின்றது.
இந்த காலகட்டத்தில் அதிக வெய்யில் இருக்கும் எனவும் புதிதாக செயல்களை மேற்கொள்ள கூடாது எனவும் விவசாய பணிகள் அதாவது விதைத்தல் போன்றவற்றை செய்ய கூடாது எனவும் கூறப்படுகிறது.
நமது வானிலை ஆய்வு மையம் கத்தரி குறித்து கேள்வி எழுப்பினால் கத்தரி வெயிலுக்கும் வானியலுக்கும் சம்பந்தமில்லை என்று கூறுகிறார்கள்.
சரி வேதங்களில் இது குறித்து என்ன கூறியிருக்கிறார்கள் உற்று நோக்கினால்.

அக்னி பகவனான் நோயுற்றிருந்தாராம். அவர் மிகவும் நலிவுற்றிருந்தால் இந்திரன் யமுனை ஆற்றங்கரையில் உருவாக்கிய வனத்தில் உள்ள ரிசிகள் மூலிகைளிடையே அரிய தவத்தினில் ஈடுபட்டிருந்தனராம். அந்த வனத்திற்குள் சென்று மூலிகையை பறித்து உண்ணலாம் என்று நினைத்தால் வருண பகவான் மழையை பொழிந்து விடுகிறாராம். அதனால் அக்னி பகவான் கவலையுற்றிருக்க அந்த வழியே உலா வந்த கிருஷ்ணன் அர்ஜினினடம் முறையிட எங்களிடம் பொருள் இல்லை என கூற அம்பையும் துணியையும் வழங்கி அதை கொண்டு அம்பை விட மழை வருவது நின்றது.
அக்னி பகவானும் முதல் வாரம் இலை புற்கள் இரண்டாம்வாரம் செடிகளையும் மூன்றாவது வாரம் மரங்களையும் உண்டாராம்.உடனே அவர் நோய் நீங்கியதாம்.அதற்கு பின் அம்பு விடுவதை அர்ஜினன் நிறுத்த வருண பகவான் மழை பொழிந்தாராம்.
கிருஷ்ணன் ரிசிகளிடம் மீண்டும் வனத்தை புதுப்பிக்க கூறினாராம்.
இது வேதம் கூறும் அக்னிநட்சத்திர காலம்.

இதற்குள் இருக்கும் தொல்வானியலையும் அறிவியலையும் தேட வேண்டியது நமது பொறுப்பு என கருதி கொண்டேன்.

இன்னொரு முக்கியமான நம்பிக்கையும் விவசாயிகளிடம் உள்ளது.
அதாவது இந்த கத்தரி வெயில் காலக்கட்டத்தில் புவியானது சூரியனுக்கு மிக அருகில் வரக்கூடிய காலக்கட்டம்.
அப்போது புவிக்குள் ஏற்படும் சூட்டினால் ஏற்படும் அழுத்ததினால் புவியின் மேற்பரப்பில் வெடிப்புகள் தோன்றும் இந்த வெடிப்புகளிடையே ஏற்கனவே இலையுதிர் காலத்தில் உதிர்ந்த இலைகள் மண்ணின் ஊடே புதையும் கத்தரி வெயிலின் காலத்திற்கு பின் பெய்யும் மழையினால் மண்ணின் வளம் மேம்படுபடும். பொதுவான நிலப்பரப்பிற்கும் மட்டுமல்லாமல் கானகத்திற்கும் பொருந்தும். இதனை மண்ணின் கர்ப்போட்டம் என குறிப்பிடுகின்றனர்.

சரி தொல்வானியல் கணியத்தில் என்னவெல்லாம் குறிப்புகள் அடங்கியிருக்கிறது என காணலாம்.
கத்தரிமீன் வானியலில் பெருநாய் என அழைக்கப்படும் நட்சத்திர கூட்டத்தில் சிரயஸ் நட்சத்திரத்தை கத்தரிமீன் அல்லது அழல்மீன் என குறிப்பிடுகின்றனர். இதை வானத்தின் ராணி என ஜப்பான் நாட்டவர் கூறுகின்றனர்.
மிக ஔிர்வுடைய நட்சத்திரமாக வெறும் கண்ணுக்கு புலப்படும் நட்சத்திரமாக குறிப்பிடப்படுகிறது.
இது மிகப்பெரிய நட்சத்திரமா அல்லது செம்மை நிற நட்சத்திர கூட்டமா என்றால் இல்லை என்று தான் தொல்கணியம் கூறுகிறது. இருப்பினும் புவியில் இருந்து மிகக்குறைந்த ஔியாண்டில் பயணிப்பதால் பார்த்ததும் மிகவும் ஔிர்வாக தெரிகிறது.
இதை விட செம்மை நிற நட்சத்திரங்கள் நிறைய இருக்க இதை ஏன முக்கியமாக கருத வேண்டும்.
கிரேக்கத்தில் உள்ள குறிப்புகளில் இந்த நட்சத்திரம் கிழக்கில் தெரிந்தால் அவர்களின் அறுவடைக்காலம் என்றும் மேற்கில் தெரிந்தால் வயதானவர்களும் நோயுற்றவர்களும் மரணிப்பார்கள் என குறிப்பிடுகின்றனர்.
பண்டைய எகிப்தியர் இந்த நட்சத்திரம் வானில் தோன்றும் நாழியிலிருந்து ஆண்டை கணக்கிட்டதாக குறிப்பிடுகின்றனர்.
நம் தொல் கணியத்தில் கூட கத்தரி வெய்யிலில் நாய்களுக்கும் மனிதர்களுக்கும் வெறி பிடிக்கும் என கூறப்படுகிறது.
இதனை ஆங்கிலத்தில் Dog days என அழைக்கின்றனர்.

கத்தரி என்ற அழல் மீன் பெருநாய் என்னும் கேனஸ் மேஜர் என்ற நட்சத்திரத்தின் கூட்டத்தின் ஒரு ஔிர்வுடைய நட்சத்திரம்.
ஏப்ரல் மாதத்தின் பிற்பகுதியில் மேற்கில் மாலை ஏழு மணிக்கு மேல் எட்டரை மணி வரை அதிக ஔிர்வுடன் வெறும் கண்ணுக்கே புலனாகும்.
மேற்கில் ஓரையன் நட்சத்திர கூட்டத்தின் கால் பகுதியில் இருக்க கூடிய நட்சத்திரம் என ஆய்வாளர் பாலகிருஷ்ணன் தனது கட்டுரையான பாறைகளில் விண்வெளி குறித்த ஓவியங்கள் என்ற தனது ஆராய்ச்சிக் கட்டுரையில் குறிப்பிடுகிறார்.

மனிதர்கள் தான் கண்டதை கேட்டதை பார்த்தவற்றை எல்லாம் ஓவியங்களாக கற்களில் வரைந்தும் பின்னாளில் பாறைகளில் செதுக்கியும் வைத்திருந்திருக்கின்றனர். அதை பற்றிய தன்னோட கள ஆய்வில புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் கண்ட ஓவியத்தின் அடிப்படையில் ஓரையனின் என குறிப்பிடும் நட்சத்திரத்தின் இடுப்பு பகுதியான மூன்று புள்ளிகளின் கால் பகுதியில் பெருநாய் உருவத்தை வரைந்த ஒவியத்தை கண்டதாக குறிப்பிடுகிறார்.
ஓரையன் பொதுவாக சிவனை குறிக்கும் நட்சத்திரம் வேடன் என்றும் குறிப்படுவர்.
ஓரையன் என்ற வார்த்தை தமிழ் வார்த்தையே இதிலிருந்து தான் ஓரை என்றும் சமஸ்கிருதத்தில் ஹோரை என்றும் வழக்கில் வந்திருக்கிறது.
இந்த வேடன் என்ற சிவனின் கால்பகுதியில் பெருநாய் உருவ வடிவம் சிவனின் காலபைரவரின் தோற்றத்தின் அடிப்படையாகும்.
சமஸ்கிருதத்தில் இந்த பெருநாய் நட்சத்திர கூட்டத்தை மிருககவ்வியதன் என குறிப்பிடுகின்றனர்.

சூரியனுக்கு மிக அருகில் இந்த பெருநாய் என்ற நட்சத்திரகூட்டத்தின் ஔிமிக்க சிரியஸ் என்ற கத்தரி வரும் நாட்களில் கத்தரி வெயில் தொடங்குகிறது.

பண்டைய தமிழனின் தொல்கணியம் இதற்கு சரியான விளக்கத்தையும் தருகிறது.
இதனை பரிபாடல் மூலம் அறியலாம்.
பரிபாடலில் ஒரு பாடற்குறிப்பில்
சூரியனின் பயணத்தை வீதியாக பகுத்து அதனை எரி அல்லது வேழம் அல்லது மேழம் பின் சடை பின் ஆடவை என மூன்று வீதியாக பிரிக்கின்றர்.
"எரி "என்பது மேச ராசியில் சூரியன் தொடங்கும் பாதையாகும்.
அடுத்து "சடை" என்பது ஆவணி மாதத்தில் சூரியன் தனது பயணத்தை மகம் நட்சத்திரத்தில் தொடங்கும் பாதையாகும்.
"ஆடவை "என்பது மார்கழியில் சூரியன் தொடங்கும் பாதையாகும்.
முதல் பாதையான சூரியன் மேசத்தில் தொடங்கும் எரி என்ற பாதை சித்திரை, வைகாசி, ஆனி ,ஆடி ,இந்த நான்கு பாதையில் சூரியன் பயணிக்கும் காலம் முழுமையுமே புவி வெப்ப மயமாக தான் காணப்படும் என தொல் கணியம் கூறுகிறது. எனவே தான் இந்த பாதையை எரி என வைத்திருக்கின்றனர்.
இந்த பாதையை சமஸ்கிருதத்தில் ஐராவதம் என குறிப்பிடுகின்றனர்.

இந்த எரி என்ற பாதையின் தொடக்க கட்ட மாதத்தில் 'சித்திரை பின்னேழு ,
'வைகாசி முன்னேழு ,என குறிப்பிடுகின்ற கிட்டதட்ட இருபத்தி ஒரு நாட்கள் எந்த வித பருவமழை காற்றிற்கும் உட்படாத நாட்கள் எனவும் குறிப்பிடலாம்.

மாசிக்கு மேலயே மீனவர்கள் கடலுக்குள் செல்ல வேண்டாம் என தொல்கணியம் கூறுகிறது.
அதனை வாரணரும் கணியமும் தலைப்பில் காணலாம்.
ஆனால் சித்திரைக்கு மேல் மீனவர்கள் மீன் பிடிக்க செல்ல கூடாத நாட்கள் என தொல்கணிய குறிப்புகளும் உள்ளது.
இதனை "ஆறாமீன்றவோட்ட காலம் "என்ற குறிப்பும் உள்ளது.
மீன்களின் இனப்பெருக்க காலம் என மீனவர்கள் தங்களுக்குள் கட்டுப்படாக இருந்தாலும் இந்த நாட்களில் கடலில் நிறைய மாற்றங்கள் ஏற்படுகிறது எனவும் கூறுகின்றனர்.
சித்திரையின் ஊடே சூரியன் பயணிக்கும் காலம் "சித்திரை குழப்பம்" எனவும் அதற்கடுத்த வைகாசி மாதமும் கடல் பயணத்திற்கு இடையூறு தரும் கொந்தளிப்பு மாதங்களாக குறிப்புகள் உள்ளன.
இந்த காலகட்டத்தில் நீண்ட நாட்கள் மழை இன்மையால் ஆற்று நீர் கடலில் கலக்க வாய்ப்பின்மையால் கடல் நீர் அதிக உப்பு தன்மையுடன் காணப்படும்.
இதனை ஐயன் வள்ளுவர்
'நெடுங்கடலும் தன் நீர்மை குன்றும்' என தனது குறளில் கூறுகிறார்.
இந்த நீர்மை குன்றும் காலகட்டத்தை அகத்தியர் நட்சத்திரத்தோடு தொடர்பு படுத்தி அகத்தியர் கடல் நீரை குடித்தார் என புராண கதை கூறுகிறது.

கத்தரி நட்சத்திரமே கொடிய வெப்பநிலையை தருவதில்லை. ஓராண்டில் உச்ச அளவை எய்தும் ஒரு பருவத்தையே கத்தரி வெயில் காலம் குறிக்கும்.
அந்த காலகட்டத்தில் புவிக்கு அருகில் கத்தரி மீனை காணலாம்.
இந்த காலகட்டத்தில் புவியின் தரைப்பகுதியிலும் கடல் பகுதியிலும் மாற்றங்கள் ஏற்பட்டு தென்மேற்கு பருவக்காற்றாக மாற இந்த கத்தரி வெயிலின் காலகட்டம் உதவுகிறது.
இந்த காற்று தான் பின்னாளில் ரிவர்ஸ் என்ற முறைக்கு உட்பட்டு வடகிழக்கு பருவமழையாக கடலில் ஒரு வித அழுத்தம் ஏற்பட்டு குறைந்த காற்றழுத்த தாழ்வு மழையாக, வடகிழக்கு பருவமழை பெரும்பான்மையாக தமிழகத்திற்கு பயன்தருகிறது.
இதனை தான் வழக்கில் "தெற்க அடிச்ச காற்று திருப்பி அடிக்க எவ்வளவு காலமாகிவிட போகிறது" என கூறுவார்கள்.
இதனை பழமொழியாக கருதாமல் இதில் உள்ள அறிவியலையும் சிந்திக்க வேண்டும்.

இந்த கத்தரி காலகட்டத்தில் முடிந்த அளவு வெளியில் வராமல் இருப்பது.
நன்றாக தண்ணீர் குடிப்பது.
உடலுக்கு குளிர்ச்சி தரும் பொருள்களை எடுத்துக்கொள்வது.
மேலும் முறையான எண்ணெய்குளியல்களை மேற்கொள்வது கத்தரியை கடினமில்லாமல் கடக்க ஏதுவாகும்.

கத்தரி வெயிலை கடினமின்றி கடக்கும் அதே நேரத்தில் கத்திரி வெயில் என்ற வார்த்தையையும் உச்சரித்து வழக்கத்தில் மீண்டும் கொண்டு வருவோம்.
மொழி என்பது நமது அடையாளம் மற்றும் உணர்வு மட்டுமல்ல நமது வளம்.
நில வளம் ,நீர்வளம் ,என்பது போல மொழி வளம் மட்டுமே மரபை ஒரு தலைமுறையில் இருந்து மற்றொரு தலைமுறைக்கு கடத்த ஏதுவான காரணிகள்.
ஆங்கிலம் கற்க மறந்தாலும் அகராதிகள் கற்று கொடுத்து விடும்.
ஆனால் நம் தமிழின் மொழி வளத்தை அதன் செம்மையை அதன் செழுமையை உச்சரித்தால் மட்டுமே கடத்த முடியும்.

மரு.கீதா மோகன்,
சித்த மருத்துவர் மற்றும் வானியல் கணிய ஆராய்ச்சியாளர்.
20.04.2020.

/ ஏர் இதழ் வெளியீடு / 20.04.2020 /

மருத்துவமனைகளும் மன நோயாளிகளாக ஆக்கப்படும் மனிதர்களும்: முனைவர் அ.இராமலிங்கம்

இன்று உலகமெங்கும் பல மருத்துவமனைகள் வியாபார நோக்கோடு செயல்பட்டு வருகின்றன. மருத்துவமனைகளை வரம் தரும் கோயில்களாகவும், மருத்துவர்களை நம் கண்ணெதிரில் காணும் உயிர்காக்கும் கடவுள்களாகவும் நோயாளிகள் நினைக்கிறார்கள். ஆனால், பல மருத்துவர்கள் மற்ற தொழில்களைப் போல இதையும் ஒரு தொழிலாக எண்ணி இலாப நட்ட கணக்குப்பார்த்துத் செயல்பட்டு வருகிறார்கள்.

தீராத பிரச்சினைகளும் மருத்துவமனைகளுக்குச் சென்றால் தீர்ந்துவிடும் என்று எண்ணி, பல நோயாளிகள் உயிர்ப்பயத்தோடு மருத்துவமனையை நாடிச் செல்கிறார்கள்.

இதை ஒரு நல்வாய்ப்பாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டு பல மருத்துவமனைகள் வசூல் வேட்டைகளில் இறங்கி விடுகின்றன. பணம் போவது ஒரு பக்கம் என்றாலும், உயிர்ப்பயமும் மனதில் தோன்றி மக்களை மனநோயாளிகளாக்கி ஆட்டிப் படைக்கின்றன.

இதற்கு என்னையே ஓர் உதாரணமாக்கி விளக்கம் தருகிறேன்.

சிறு வயதில் எனக்கு ஏற்பட்ட ஒவ்வாமை முற்றி பீனிசமாக அதாவது சைனசைட்டிஸ் என்ற நோயாக மாறியது. ஆரம்பக் காலத்தில் நான் இதை பெரிய பிரச்சினையாக எடுத்துக்கொள்ளாமல் எளிதாகக் கடந்து சென்றுவிட்டேன். அதன் விளைவாக சைனசில் பெருந்தொந்தரவு ஏற்பட்டது.

கல்லூரிப்பருவத்தில், எனக்கு அதிகாலையில் அடுக்கடுக்காய்த் தும்மல் வரும். நேரம் செல்லச் செல்ல வெயில் ஏறியவுடன் தும்மல் படிப்படியாகக் குறைந்து இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பிவிடுவேன்.
ஆதலால், இதை ஒரு பெரும்பொருட்டாக எடுத்துக் கொள்ளாமல் எளிதாகக்கடந்து சென்றுவிட்டேன். அதன் விளைவு பீனிசம் என்று அழைக்கப்படக்கூடிய சைனசைட்டிஸ் என்ற ஒரு தீர்க்கமுடியாத நோய் தீவிரமடைந்தது.

ஆசிரியர் வேலைக்குச் சேர்ந்த பிறகும்கூட இதை நான் கண்டு கொள்ளாததால் நோய் முற்றி நாளுக்கு நாள் வீரியம் அடைந்தது.
படிக்கும் காலத்திலிருந்தே புகைப்பிடிக்கும் பழக்கம் இருந்ததால், ஒவ்வாமை மேலும் அதிகமாகி தீராத வேதனையைத் தந்தது. இயல்பான மூச்சுக்காற்றை நாசித் துவாரங்களின் மூலம் என்னால் சுவாசிக்க இயலாமல் போனது. வாய்வழியே மட்டுமே சுவாசிக்க முடிந்தது. உணவுக்கும் சுவாசத்திற்கும் வாய் மட்டுமே ஒரு வழிப்பாதை போல பயன்பட்டது. இது மிகவும் சிரமத்தை ஏற்படுத்தியது.

உதாரணமாக, பகல் நேரங்களில் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கும் பொழுது பெரிய பிரச்சனையாகத் தோன்றாது. இரவில் தூங்கும்போது படுத்த நிலையில் இருப்பதால் மூக்கடைப்பு ஏற்பட்டு நாசித்துவாரங்கள் வழியே சுவாசிக்க இயலாமல் போகும். வாய் வழியேதான் சுவாசிக்க முடியும். இரண்டு மூன்று தலையணைகளை உயரமாக அடுக்கி, தலையை உயரமாக உயரத்தில் வைத்து வாயால் மூச்சு விட்டுத் தூங்கினால்தான் தூக்கம் வரும். பல நாட்களாக இவ்வாறு நான் சிரமப்பட்டுக் கொண்டிருந்தேன். வாசமும் தெரியாது. மணம் இல்லாததால் எந்த உணவுப் பொருட்களையும் சுவைத்துச் சாப்பிட முடியாது. மொத்தத்தில் சுவாசமும் வாசமும் மறந்து பல வருடங்கள் ஆயிற்று.

இந்த பீனிச நோயைத் தீர்க்கும் பொருட்டு மதுரையில் இருக்கும் பிரபலமான பல காது-மூக்கு-தொண்டை நிபுணர்களைச் சந்தித்து நான் ஆலோசனை பெற்றிருக்கிறேன். ஆனாலும்கூட நோயின் தீவிரம் குறைந்தபாடில்லை.
மாற்றுமுறை மருத்துவமும் எனக்குக் கை கொடுக்கவில்லை.

நான் தேடிச்செல்லும் மருத்துவர்கள் எல்லாம் இதற்கு முறையான மருந்துகள் இல்லை என்றும், அறுவைச்சிகிச்சை ஒன்று தான் நிரந்தரத்தீர்வு என்றும் சொல்வார்கள். அப்படியானால், அறுவைச்சிகிச்சை செய்துவிட்டால் நோயின் தீவிரம் குறைந்து, பாலிப் என்னும் நீர்ச்சதை மாறி நிம்மதியாக மூச்சு விட முடியுமா? எனக் கேட்டால், அதற்கு உத்தரவாதமில்லை என்றும், தூசு மற்றும் பனிக்காற்று இவற்றைச் சந்திக்க நேர்ந்தால் மீண்டும் ஒவ்வாமை ஏற்பட்டு நீர்ச்சதை வளர வாய்ப்பு இருக்கிறது என்றும், தற்போதைக்குத் தற்காலிகத் தீர்வு கிடைக்க வேண்டுமென்றால் அறுவைச் சிகிச்சை ஒன்றே தீர்வாகும் என்றும் பதிலளித்து விடுவர். பிறகு ஒவ்வாமையைக் கட்டுப்படுத்தும் சில மருந்துகளோடு வீடு திரும்பி விடுவேன்.

அதேவேளையில், இந்த நோய்க்கு நிரந்தரத் தீர்வு காண வேண்டும் என்பதில் எனக்கு ஆசை இல்லாமல் இல்லை. ஆனால், அதற்கு வழி இல்லையே. மருத்துவமனை சென்று அறுவைச்சிகிச்சை செய்தாலும் நிரந்தரத் தீர்வு இல்லாதபோது அந்த அறுவைச்சிகிச்சை தேவைதானா என்ற எண்ணம் என் மனதில் தோன்றும்.

விலங்கியல் படித்துவரும் மாணவர்களிடம் ஒரு சிலரைத்தவிர, அறுவைப் பெட்டி இருப்பது அரிதாகிப்போன சூழலில் விலங்கியல் ஆசிரியரான என்னிடம் முழுமையான ஓர் அறுவைப் பெட்டி இருக்கும். இதன் மூலம் நாசித்துவாரங்களில் அடைப்பை ஏற்படுத்தி வெளியே எட்டிப் பார்க்கும் நீர்ச் சதைகளை வெட்டி வீழ்த்துவேன். ஊர் அடங்கிய வேளையில் என் வீட்டில் உள்ளவர்கள் அனைவரும் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் போது, நடுஇரவில் நிலைக் கண்ணாடி முன் நின்று என் நாசித் துவாரங்களில் காணப்படும் நீர்ச்சதைகளை அறுவைப் பெட்டியில் இருக்கும் கவ்வியால் கவ்வி கத்தரிக்கோலால் கத்தரிப்பேன். இவ்வாறு முப்பது முறை சுய அறுவைச்சிகிச்சைகள் நடந்தேறியிருக்கின்றன.
இவ்வாறு சுயமாக அறுவைச்சிகிச்சை செய்யும்போது உயிர் போய் உயிர் வரும் வலியைப் பொருட்படுத்தாது நீர்ச் சதைகளை வெட்டுவேன்.

இப்படியே விட்டால் சரிப்படாது என்று எண்ணி, மதுரை மாநகரில் உள்ள அம்பாளின் மருத்துவமனையை நாடி அறுவைச்சிகிச்சைக்கு ஆயத்தமானேன். வெளிநோயாளியாக வந்த நான், உள்நோயாளியானேன். அறுவைச்சிகிச்சைக்கான ஆயத்த மருந்துகள் கொடுக்கப்பட்டு மருத்துவப் பரிசோதனைகள் நடைபெற்றன.

மருத்துவப் பரிசோதனைகளின் முடிவுகள் வரப்பெற்று மருத்துவர் என்னிடம் வந்தார்.
மருத்துவர், ஈ.சி.ஜியிலும் எக்கோவிலும் சிறிய பிரச்சினைகள் இருக்கின்றன. இதயத்தில் கோளாறு இருப்பதாகத் தெரிகிறது என்றார். ஆகவே, ஆஞ்சியோகிராம் செய்தால் இதயப்பிரச்சினையைத் துல்லியமாக அறியலாம் என்றும் கூறினார்.

இதயத்தில் என்ன கோளாறு என்று மருத்துவரிடம் கேட்டேன். உங்களுக்கு இதயத்தாக்கு (heart attack) ஏற்பட்டிருக்கிறது என்று மருத்துவர் சொன்னார். இதயத்தாக்கு எப்போது ஏற்பட்டிருக்கிறது என்று மருத்துவரிடம் கேட்டேன். அவர் எப்போதென்று தெரியவில்லை என்றார். இப்போது நான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று மருத்துவரிடம் கேட்டேன்.அதற்கு சைனசு பிரச்சினைகள் இப்போது முக்கியமில்லை. இதயத்தைப் பாதுகாப்பதே இப்போதைக்கு மிக அவசியம் என்றார் மருத்துவர். புலி பிடிக்கப் போய் பூனை பிடித்த கதையாயிற்றே என்று என் மனதில் தோன்றியது.

ஒருவழியாக நான் ‌என் மனதைத்‌ திடமாக்கி, மருத்துவரிடம் ‌எனக்கு ஒரு வாரத்திற்கு மருந்துகள் கொடுங்கள் வீட்டிற்குச்சென்று ஆலோசித்து விட்டு வருகிறேன் என்று சொன்னேன். அவர் நீண்ட யோசனைக்குப் பின் மருந்துகள் தந்தார். நான் வீடு வந்தடைந்தேன்.

மருத்துவர் தந்த அதிர்ச்சியால் ஒரு வாரமாக என்னால் உணவு உட்கொள்ள முடியவில்லை. உறக்கமின்றித் தவித்தேன்.

ஒரு வாரம் கழித்து இதயம் பற்றி இரண்டாவது கருத்துப் பெற அதே மதுரை மாநகரில் கிரேக்கப் புராணங்களில் வரும் கவிதை இசைக்கடவுளின் மருத்துவமனையை அடைந்தேன். அங்கு, இதய மருத்துவர் என்னைச் சோதித்தார். ஸ்டெத்தாஸ்கோப் மட்டுமே வைத்து என்னைப் பரிசோதித்த மருத்துவர், இதயத்திற்கு ஒன்றுமில்லை என்றார். ஆனாலும், மற்றொரு மருத்துவமனையிலிருந்து இதயம் பற்றி எதிர்மறைக் கருத்துகள் பெற்றிருந்ததால் மீண்டும் மருத்துவப் பரிசோதனைகள் செய்ய வேண்டி மருத்துவரை மன்றாடிக் கேட்டுக்கொண்டேன். மருத்துவர் வேறு வழியின்றி மருத்துவப் பரிசோதனைகள் செய்தார்.

பரிசோதனைகளின் முடிவுகளை வைத்து மருத்துவர் என்னிடம் பேசினார்.
மருத்துவர், ஈ.சி.ஜி, எக்கோ, ட்ரெட்மில் ஆகிய பரிசோதனை முடிவுகள் அனைத்தும் இயல்பாகத் தான் இருக்கின்றன. உங்கள் இதயத்திற்கு எவ்வித இடர்பாடுமில்லை, இதைத்தானே நான் முதலிலே உங்களிடம் சொன்னேன் என்றார். நான் அவரிடம் மன்னித்துவிடுங்கள் வேறு ஒரு மருத்துவமனையில் பெற்ற பரிசோதனை முடிவுகளால் ஏற்பட்ட பயத்தின் காரணமாகத்தான் உங்களை மீண்டும் மருத்துவப் பரிசோதனைகள் செய்ய வற்புறுத்தினேன் என்றேன். அதற்கு மருத்துவர், பரவாயில்லை என்று சொல்லி ஏற்கெனவே இருக்கும் சர்க்கரை நோய்க்கு ஒரு மருந்தையும், புதிதாகக் கொழுப்புக்கு ஒரு மருந்தையும் கொடுத்து வாழ்நாள் முழுவதும் இந்த இரண்டு மருந்துகளையும் அருமருந்தாக எடுக்க வேண்டும் என்று கூறி வழியனுப்பினார்.
மிகுந்த மகிழ்ச்சியோடு இல்லம் வந்து சேர்ந்தேன்.

ஆக மொத்தம், ‌சைனசு பிரச்சினைக்கு எவ்வித மருந்துகளும் எடுக்கவில்லை. முறையற்ற அறுவைச் சிகிச்சைகள் முப்பதைத் தவிர முறையான அறுவைச் சிகிச்சைகள் எதுவுமில்லை.

அடிக்கடி வெந்நீர் பருகுவதையும், சுக்கு, மிளகு, திப்பிலி போட்டு காஃபி அருந்துவதையும் வழக்கமாக்கி, தினமும் நடைப்பயிற்சி செய்து வருவதால், அடைபட்ட நாசித்துவாரங்கள் திறக்கப்பட்டு இப்போது இயல்பான சுவாசமும் இருக்கிறது. வாசமும் நன்றாகத் தெரிகிறது.

இப்போது இன்னும் ஒரு செய்தி சொல்ல வேண்டியுள்ளது. அறுவைச் சிகிச்சையில்லாமலும், நவீன மருத்துவத்தின் மருந்துகள் எடுக்காமலும், எளிய உடற்பயிற்சி மற்றும் சில நாட்டு மருந்துகள் உட்கொண்டபிறகு, தீராத நாட்பட்ட நோய் தீர்கிறது என்றால், நவீன மருத்துவத்தின் மீது நாம் வைக்கும் நம்பிக்கையை சந்தேகிக்கத் தோன்றுவதும் இயல்பு தானே?

எப்போதாவது ஒவ்வாமையால் மூக்கடைப்பு ஏற்பட்டாலும், மீண்டும் இயல்பாக சுவாசம் கிடைக்கும். சுவாசத்துடன் வாசமும் உடன் வந்துவிடும். இதைப்போலவே வாழ்க்கையின் இறுதி நாள் வரை இருக்குமானால் வாழ்க்கை முழுக்க வசந்தம் தான்.

இதில் நாம் கவனிக்க வேண்டிய முக்கியமான விடயம் என்னவென்றால், ஒரேவிதமான மருத்துவத்தைப் படித்தவர்கள், மருத்துவப் பரிசோதனைகளும் மிகச்சிறந்த தொழில்நுட்பத்தைக் கொண்ட கருவிகளால் தான் செய்யப்படுகின்றன. ஆனால், பரிசோதனை முடிவுகளில் மட்டும் வேறுபாடுகள் தெரிவது ஏன் என்ற சந்தேகம் எழுகிறது.

நாம் வாழும் தேசத்தில் அனைத்தும் வணிகமாகிவிட்ட நிலையில், மருத்துவமும் வணிகத்தில் சிக்கிப்போட்ட முதலீடுகளை வேகமாக எடுக்க போட்டிப் போட்டுக் கொண்டு, உயிர்ப்பயத்தோடு வரும் நோயில்லாத அப்பாவி மக்களை மனநோயாளிகளாக்குகிறதா? என்று நினைக்கத் தோன்றுகிறது.

தீராத நாட்பட்ட சைனசு பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண, பதைபதைப்புடன் என்னைப் போன்றவர்களுக்கு இதயத்தாக்கு ஏற்பட்டிருக்கிறது என்று சொல்லும்போது, இதயத்தாக்கு ஏற்கனவே இல்லாவிட்டாலும் கூட, இதயம் பலவீனமாக இருந்தால் அந்த நேரத்தில் இதயத்தாக்கு ஏற்பட வாய்ப்பிருக்கிறதே. சுலபமாக ஆஞ்சியோகிராம் செய்தால்தான் இதயத்தில் கோளாறை அறிய முடியும் என்று வாய் கூசாமல் சொல்லும் மருத்துவருக்கு, இதயம் என்ன கல்லிலா செய்யப்பட்டிருக்கிறது?

கடவுளைக் காண வாய்ப்பில்லாதபோது, கண் கண்ட கடவுள்களாக மருத்துவர்களை மக்கள் தங்கள் மனதில் எண்ணும்போது நேர்மை தவறி நடக்கலாமா? ஏனைய விடயங்களில் தவறுகள் நடந்தால் பொருட்சேதம் மட்டுமே நிகழும். மருத்துவத்தில் தவறுகள் நடந்தால் உயிர்ச்சேதம் அல்லவா நிகழும்?

கொரோனா காலங்களில்,
மருத்துவம் ஒரு மாயை என்பதையும், தனிமனிதனின் நோயெதிர்ப்பாற்றலே நோயிலிருந்து விடுபடக்காரணம் என்பதையும் கொரோனா வைரசு மெய்ப்பித்து வருகிறது. மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத கொரோனா வைரசு, நோயெதிர்ப்பாற்றல் குறைந்த மருத்துவர்களைக்கூட விட்டு வைக்கவில்லை.

மருத்துவர்களே!
தாங்கள் படித்த மருத்துவத்தைக் குறைந்தபட்ச மனசாட்சியோடு வணிகமாக்காமல் சேவை மனப்பான்மையுடன் செய்யுங்கள்.
அவ்வாறு மருத்துவர்கள் மருத்துவத்தைச் சேவையாகச் செய்தால் மருத்துவமனைகள் கோயில்களாகவும், மருத்துவர்கள் நடமாடும் கண்கண்ட கடவுள்களாகவும் மக்கள் கண்களுக்குத் தெரியும் என்பதில் இருவேறு கருத்துகளுக்கு இடமில்லை.

முனைவர் அ.இராமலிங்கம்,
விலங்கியல் துறை இணைப்பேராசிரியர்,
ம.து. அரசுக் கல்லூரி,
சிவகங்கை.
19.04.2020.

/ ஏர் இதழ் வெளியீடு / 19.04.2020 /

சித்தம்: வெறும் மருத்துவம் மட்டுமல்ல; வாழ்வின் சித்தாந்தக் களஞ்சியம் :- எழுத்தாளர் மேக்னா சுரேசு

நான், ஒரு முக்கியமான தகவலை உங்களோடு பகிர வந்துள்ளேன்.
என் நட்பின் இணைப்பில் இருக்கும் அனைவரும் அறிவர் நான் யார் என்று.
ஆனாலும், என்னை முறையாக அறிமுகப்படுத்தி விட்டே இந்த குறுங்கட்டுரைக்குள் நுழைகிறேன்.

நான் ஒரு செவிலி. அலோபதி என்று அழைக்கப்படுகின்ற ஆங்கிலவழி மருத்துவத் துறையில் நானும் ஓர் அங்கம்.

என் பயிற்சிக் காலத்தின்போதே அலோபதி குறித்த அடங்கா பெருமை எனக்குண்டு.
என்ன இருந்தாலும் ரோட்ல விழுந்து கை, கால் தனியாப் போனாலும் அதை ஒன்னு சேர்க்குற திறமையும் வசதியும் எங்ககிட்டதானே இருக்கு என அறுவை சிகிச்சைத்துறை குறித்துக் கர்வம் கொள்வேன்.
அதோடு மாற்று மருத்துவத் துறைகள் (அலோபதி, சித்தா,யுனானி, மற்றும் இயற்கை மருத்துவம்) குறித்து அவ்வளவாக உயர்ந்த சிந்தனைகளும் இருந்ததில்லை.

இதெல்லாம் எப்போது என்றால், நான் என் கல்வி முடித்துப் பணியில் இணையும் வரை மட்டுமே.

அதன் பிறகான என் உலகம் புத்தக வாசிப்பின் மூலம் எல்லைகள் உடைத்து, என் குறுகிய சிந்தையையும் மாற்றியது.

அதோடு என் மூத்த மகளுக்குப் பல அலோபதி மருத்துவமனைகளில் வைத்தியம் பார்த்துச் சோர்ந்து, அடிக்கடி சாதாரண சளித் தொற்றுக்கு மருத்துவர்கள் பரிந்துரைக்கும் ஆண்டிப்பாயாடிக் மருந்துகள் கண்டு மிரண்டு, இறுதியில் என் கணவரின் தோழர் வழிகாட்டுதலின் பெயரில் ஹோமியோபதி மருத்துவத்தைச் சரண் அடைந்தேன்.

நோய் குணம் கண்டதோடு, அடிக்கடி ஏற்படும் நோய்த் தொற்றின் கால இடைவெளியும் குறைந்தது.

ஆனால், என் பணி நிமித்தம் நாங்கள் ஊர் மாற வேண்டி இருந்ததால், எங்கள் வீட்டின் அருகில் இருந்த மற்றொரு அலோபதி குழந்தை மருத்துவரிடம் அவளுக்குத் தற்சமயம் நல ஆலோசனைகள் மற்றும் சிகிச்சைகள் மேற்கொள்கிறேன்.

இந்த நிலை வரையிலும் மாற்று மருத்துவம் குறித்துப் பெரிதாய் எந்தத் தாக்கமும் எனக்கு ஏற்படவில்லை.
சித்த மருத்துவர்களின் நலன் பயக்கும் நூல்கள், மற்றும் கட்டுரைத் தொகுப்புகள் வாசிப்பவள் ஆயினும், அந்த மருத்துவம் குறித்த உள்ளொளி எனக்குப் பெரிதாய் ஏதுமில்லை.

இந்த நிலையில், எங்கள் கல்லூரியின் சார்பில் சேலத்தில் இயங்கும் சித்த மருத்துவக் கல்லூரி ஒன்றின் (observational visit ) செயல்பாடு குறித்து விளக்க, பார்வையிட அழைத்துச் சென்றார்கள்.

அன்றுதான், முதன்முறையாக நான் ஏன் இந்த அபூர்வ வகை மருத்துவத் துறையின் ஒரு அங்கமாக இல்லாமல் போய் விட்டோம் எனப் பெருங்கவலை கொண்டேன்.'யப்பா....என்ன வைத்திய முறையடா..!' இது என்று வியந்த நாள்.

முதலில் சித்த மருத்துவம் என்பது வெறும் மருத்துவத் துறை மட்டுமல்ல, வாழ்வின் பரிபூரணச் சித்தாந்தக் கொள்கைகளை உள்ளடக்கியது.

நாம் என்னதான் ஆயிரக்கணக்கில் ஆங்கில வழி மருத்துவப் புத்தகங்களை அடுக்கி வைத்திருந்தாலும், அதன் தோற்றகாலம் மிஞ்சி மிஞ்சிப் போனால் சில பல நூற்றாண்டுகளைத் தொடுமா.?

சித்த மருத்துவத்தின் மூல நூலின் வயது சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளைக் கடந்தது.
அன்று நாங்கள் பார்வையிட்ட போது, அங்கிருந்த துறை மருத்துவர்கள் சித்த மருத்துவம் பற்றி ஆற்றிய உரை சித்த மருத்துவம் குறித்த என் உள்ளொளியை முற்றிலும் மாற்றி அமைத்து.

அதில் முதலில் தன் உரையைத் துவக்கிய சித்த மருத்துவர் ஒருவர், பிரபஞ்சப் பெருவெளி வெடிப்பை உடல் சமநிலையோடு தொடர்புபடுத்திப் பேசினார். அதாவது, நோயற்ற நிலை அமைதி, அங்கு ஏற்படும் சலனம் நோய்.

இந்தப் பிரஞ்சமே முதலில் சலனமற்றுதான் இருந்தது. பிறகு ஒரு சலனம் ( பெரு வெடிப்பு) புவி தோன்றிற்று.

அதாவது, பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுதப்பெற்ற நூல் பிரபஞ்ச பெரு வெடிப்பைப் பேசி இருக்கிறது. நாம் இங்கு முக்கியமாக அதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

இது வெறும் தொடக்கம் மட்டுமே. மீதம் இருந்த அத்தனை மருத்துவர்களும் உரை ஆற்றி முடித்தபோது நாங்கள் உணர்ந்தது ஒன்றுதான். சித்த மருத்துவம் நாம் கற்பனையிலும் எண்ணிப் பார்க்க முடியாத வகையில் அத்தனை மருத்துவ முறைகளைக் காட்டிலும் தலை சிறந்தது.

அங்கிருந்த அத்தனை மருத்துவர்களும் தூய தமிழில் சொற்பொழிவாற்றினார்கள். நீங்கள் செவிலியர்தானே உங்களுக்கு இதெல்லாம் தேவைப்படாது என்றோ, அன்றி புரியாது என்றோ எந்த இடத்திலும் சுணக்கம் காட்டவில்லை.

அடுத்து, அவர்களின் குணபாடம் வழி மருந்து தயாரிக்கும் மருந்தாளர்களும் அவர்களே. ஆக அதிக விஷத்தன்மை வாய்ந்ததாக ஒரு இணையம் நமக்குக் காட்டும் மூலிகையை அவர்கள் process சமன் செய்து நமக்கு மருந்தாக்கித் தருவார்கள்.

நாம் டோஸ் என்று சொல்கின்ற அளவீடு அங்கும் உண்டு. ஒரு சித்த மருத்துவர் ஒரு மூலிகையைப் பறித்தவுடன் அதை சுமார் பத்து முறை ஓடும் நீரில் கழுவ வேண்டும்.

அதன் பிறகே அதில் என்ன கூட்ட வேண்டும்? என்ன குறைக்க வேண்டும்? அதை மருந்தாக்க அந்த மூலிகையின் எப்பகுதியைக் கையாள வேண்டும்? அதோடு வேறு என்ன பொருள் சேர்க்க வேண்டும்? என்ன வெப்பநிலை பயன்படுத்த வேண்டும்? எந்த வடிவச் கல்லில் அரைக்க வேண்டும்? இப்படி இந்தப் பட்டியல் இன்னும் மிக நீளமாய் நீண்டு கொண்டே போகும். அத்தனையும் என்னால் இங்கே பதிய முடியவில்லை . மன்னிக்கவும்.

அலோபதி முறையில் நாம் நோயாளிகளின் உடலியல், நோய்க்குறியியல், அதற்கான மருத்துவம் அவைகளை மட்டுமே வாசிப்போம்.
ஆனால், இவர்கள் அதோடு தாவரவியல் பற்றிய முழுத் தொகுப்புகளையும் படிக்க வேண்டும். மருந்துகளை அவர்களே தயார் செய்யப் பழக வேண்டும். மூலிகைகளை இனம் காணப் பழக வேண்டும்.

இப்படி பல கலைகளை உள் அடக்கியது சித்தா. அதற்காக நான் அலோபதித் துறையைக் குறைத்து மதிப்பிட விரும்பவில்லை.

அசலூர்க்காரி எத்தனை வசீகரம் கொண்டவளாக இருப்பினும், அம்மாவின் அழுக்கு முந்தானைக்கு ஈடாகுமா.?

சித்த வழி மருத்துவம் நம் தாய். அங்கே குறை இருப்பின் அதனை நிறை செய்ய வேண்டியதும், நம் மருத்துவக் கலையை உலகறியச் செய்ய வேண்டியதும் நம் கடமை.

ஒருங்கிணைந்த மருத்துவம் நமக்குக் கிடைத்திருக்கும் வரம்.
சரியான முறையில் அதனைப் பயன்படுத்திப் பல இன்னுயிர்களைக் காப்போம்.

அலோபதி மருத்துவர் துறையினருக்குச் சித்த மருத்துவம் குறித்த கருத்தரங்கம், விளக்கக் கூட்டம் இப்படி சிலவற்றை அரசு முனைந்து நடத்தினால், இரு துறைகளும் மற்ற துறையின் மேன்மையைப் புரிந்து கொள்ள வழிகோலும் என்று எண்ணுகிறேன்.

சித்தம் வெறும் மருத்துவம் அல்ல.... வாழ்வின் சித்தாந்த பொக்கிஷம். 'சித்தம்' தமிழின் , தமிழனின் அரிச்சுவடி. முடிந்தால் வாசித்துப் பிரபஞ்சம் அறிவோம். இல்லையேல் அமைதியாயிருப்போம்.

தாயைப் பழித்தல் நம் மரபிற்கே அழகன்று அல்லவா.

மேக்னா சுரேசு.
எழுத்தாளர்/செவிலியர்.
17.04.2020.

/ ஏர் இதழ் வெளியீடு / 19.04.2020 /

வீட்டு வைத்தியமும் நாட்டு வைத்தியமும் தமிழ் மருத்துவமே! : கவிஞர் குட்டி ரேவதி

நிறைய நண்பர்கள் சித்த மருத்துவதை நூல்கள் வழியாக எப்படிக்கற்றுக் கொள்வது என்று ஆர்வத்துடன் கேட்பது மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது. நிறைய அரிய சித்தமருத்துவ நூல்கள் இணையத்திலேயே கிடைக்கின்றன. தரவிறக்கம் செய்து வாசிக்கலாம். சித்தமருத்துவத்தின் பாடத்திட்டம், அதன் தத்துவமும் தமிழ் இலக்கியமும் நம் சமூக வரலாறும் குழைந்த இடத்திலிருந்து தொடங்குகிறது. முதல் நூலே, ‘தோற்றக்கிரம ஆராய்ச்சியும் சித்தமருத்துவ வரலாறும்’. இந்த நூல் வாசிக்கக் கொஞ்சம் அலுப்பான நூல். நிறைய வைதீகக் கலப்பு உள்ள நூல். ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தால் இந்த நூல் திருத்தி எழுதப்படவேண்டும் என்று விரும்புவேன். அதற்கு ஓர் இயக்கமே தேவை. அரசு முன்வரவேண்டும். பெருங்கூட்டத்திற்கே பணிகள் தரப்படவேண்டும். சித்த மருத்துவத்தின் தத்துவத்திற்கும் இதில் அத்தத்துவத்தை விவரிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் சனாதன விடயங்களுக்கும்  எந்தப் பொருத்தமுமில்லை, பொருளுமில்லை.

நம் மருத்துவம் என்பது  வீட்டிலிருந்தே தொடங்கப்படவேண்டும். நாட்டுவைத்தியம், வீட்டு வைத்தியம் என்று சொல்லப்படுபவை, சித்த மருத்துவத்தின் தொடக்கநிலை கல்வி போல.  நன்கு ஆராய்ந்து பார்த்தால், ஒவ்வொரு வீட்டிலும் பெண்களோ முதியவர்களோ ஒரு பத்து மருந்துகளேனும் அறிந்து வைத்திருப்பார்கள். சுக்கு, வெற்றிலை, மஞ்சள், கடுக்காய் என்று சொல்வார்கள். இவற்றை வழக்கத்தில் வைத்துக்கொள்வதும், நடைமுறையில் செயல்படுத்துவதுமே தமிழ்மருத்துவப் புரிதலின் தொடக்கம்.

சித்தமருத்துவக்கல்வியில் கற்றுக்கொடுக்கப்படும் மருந்துகள் எல்லாம் உயரிய, மிக நெடிய செய்முறை விதிகள் கொண்ட மருந்துகள், நெடுங்கால நோய்களுக்கான மருந்துகள் என்று சொல்லலாம். மூலிகைகளே நம் நாட்டின் செல்வங்கள். நம் நாட்டில் அங்கும் இங்கும் மலைகள் தோறும் ஆற்றுப்படுக்கைகள் தோறும் சமவெளிகளிலும் வயல்வெளிகளிலும் அவ்வளவு அரிய மூலிகைகள் வாழ்கின்றன. ஒரு மூலிகையை அறிவதும் அதை நம் வீட்டில் வைத்திருப்பதும் அதை நம் உணவாக்கிக்கொள்வதும், மருந்தாகப் பயன்படுத்த அறிந்திருப்பதும் நம் சிறந்த அறிவுப்புலத்தில் சேர்வன.  ஒரு சித்தமருத்துவர் நோயாளிக்கு என்ன மாதிரி மருந்துகளைக் கொடுக்கலாம் என்று முடிவெடுக்கும்போது ‘வேர் பாரு, தழை பாரு, மிஞ்சினக்கால் மெல்ல மெல்ல பற்ப செந்தூரம் பாரு’, என்ற தத்துவத்தைத் தான் கொள்ளவேண்டும். எளிய மருந்துகளில் தொடங்கி அவை செயல்படவில்லையென்றால் தான் கடினமான பற்ப செந்தூரங்களை நோக்கி நகரவேண்டும் என்பதே உத்தி. அதிலும், வேர் மருந்துகள் மருந்து மூலப்பொருட்களைச் சத்தாக மாற்றிவைத்திருப்பவை. அங்கிருந்து தொடங்கி மூலிகைத் தழை, சமூலம், பின்பே பற்ப, செந்தூரங்கள். மூலிகைகளை அறிந்துவைத்திருப்பது ஓர் அகராதியைத் தன்னிடத்தே கொண்டிருப்பது போல.

ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் பத்து சிறந்த மருத்துவ முறைகள் அறிந்துவைத்திருப்பதும், மூலிகைகளின் பயன்களை அறிந்து வைத்திருப்பதுமே தமிழ் மருத்துவத்தின் மீதான உண்மையான நாட்டதின் தொடக்கம். இன்னொரு முக்கியமான விடயமும் இருக்கிறது. ஒவ்வொருவரும் அவரவர் உடலை நுட்பமாக அறிந்து வைத்திருத்தலும் அவசியம். தன் அன்றாட வாழ்க்கை முறை, எந்த உணவு தன் உடலுக்கு ஒத்துக்கொள்ளாது, எந்த நடவடிக்கை தன் உடலுக்குப் பொருந்தாது போன்றவற்றைத  தனக்குத்தானே அறிந்து வைத்திருந்து ஒழுகுவது.  தன் உடலுக்கு மருத்துவர் என்பது அவசரங்களின் போதும், நீண்ட கால நோய்களின் போதும் தாம் தேவைப்படுவது. எடுத்ததற்கெல்லாம் மருத்துவரிடம் செல்லாமல், சளி, காய்ச்சல், வயிற்றுத் தொல்லைகள், சிறிய காயங்கள் போன்றவற்றிற்கெல்லாம் முதலுதவி மாதிரியான மருத்துவச் சேகரிப்பைத் தன் வசமே வைத்திருக்கவேண்டும். உடல் வளர்த்தோர், உயிரும் வளர்த்தோரே.

மேற்சொன்னதே வீட்டு வைத்தியம். நாட்டு வைத்தியம் என்று பரம்பரைப் பரம்பரையா சித்தமருத்துவப்பயிற்சியைச்  சொல்கிறோம். எலும்பு முறிவு, சுளுக்கு, குழந்தைகள் வைத்தியத்திற்கு எங்கள் ஊர்ப்பக்கம் வைத்தியரை வீட்டிற்கு அழைப்பார்கள். இதில் பெரும்பாலும் மருத்துவச்சிகளாக இருப்பார்கள். பச்சிளம் குழந்தைகளைக் குளிப்பாட்டுவது, உடலுக்கு எண்ணெய்த் தேய்த்துவிடுவது, பெண்களுக்கு மார்பகத்தில் பால் கட்டிக்கொண்டால் சரி செய்வது என்று பரம்பரை வைத்தியர்கள் நீண்ட நெடுங்காலமாக நம் மருத்துவ மரபை, மருத்துவப்பண்பைக் காப்பாற்றி வருகிறார்கள். செங்கல்பட்டில் ஒரு களஆய்விற்காகச் சென்றிருந்த போது, ஒரு மருத்துவச்சி அந்த ஊரில் இருக்கும் 90 பெண்களுக்குப் பிரசவம் பார்த்திருக்கிறாராம். எல்லாமே சுகப்பிரசவம். பிரசவ காலத்திலேயே என்னென்ன சாப்பிடவேண்டும், என்னென்ன ஒழுக்கங்களைப் பின்பற்றவேண்டும் என்ற ஆலோசனைகளை எல்லாம் வழங்குவாராம்.

என்றாலும், சித்தமருத்துவத்தைத் தொழில்முறை வடிவமாகவும் சீரிய கல்வித்திட்டமாகவும் மாற்றியதில் இந்த நாட்டுவைத்தியர்கள் தாம் விளிம்பு நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டனர். மைய நீரோட்டத் துறையையும் பாரம்பரியத்துறையையும் இணைத்து முறைப்படுத்துவதற்கு நாம் எல்லோருமே தமிழ் மருத்துவம் குறித்தப் பெரிய விழிப்புணர்வைப் பெறவேண்டும். ஒரு மூலிகையின் மருத்துவ அறிவைப் பெற்றிருப்பதைக் கூடப் போற்றிக் கொண்டாட வேண்டும். சிறிய சிறிய தொட்டிகளில் அழகிற்காகச் செடிகள் வளர்க்காமல், அரிய மூலிகைகளை அன்றாட மருத்துவப்பயன்பாட்டிற்கு ஏற்ற மூலிகைகளை வளர்க்கத் தொடங்கவேண்டும். அடிப்படையான விழிப்புணர்வு, நடைமுறையில் நிறைய மாற்றங்களைக் கொண்டுவரும்.

மருந்துச்சீட்டு இல்லாமல் மருந்து எடுத்துக்கொள்ளவேண்டாம் என்பது ஆங்கில மருத்துவத்திற்குத்தான் பொருந்தும். நம் பருவங்கள், கால நிலை மாற்றங்கள், திணைகளுக்கேற்ற மூலிகைகளைக் கொண்ட மருந்துகள், உணவுகள், வாழ்க்கை முறை என்று மிக கவனமாக தமிழ் மருத்துவர்கள் மருத்துவச் சிந்தனைகளைத் தொகுத்திருக்கின்றனர். மருத்துவம் மற்றும் உடல் நலன் குறித்த மிகுந்த அச்சமூட்டும் மன உளைச்சல்களோடும் வலிகளோடும் நோய்களோடும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் தற்கால வாழ்க்கைமுறையிலிருந்து நாம் எல்லோரும் விடுபடவேண்டும்.

செங்கல்பட்டு திருமுக்கூடலில்  உள்ள விஷ்ணு கோவிலில் பதின்னொன்றாம் நூற்றாண்டின் மருத்துவக்கல்வெட்டு காணப்படுகின்றது. நெல் தானமாக வழங்கப்பட்ட ஒரு மருத்துவரையும் அவர் சிகிச்சை வழங்க ஏதுவான பதினைந்து மருத்துவப்படுக்கைகளையும் கொண்டதைச் சொல்கின்றது. தேவைப்படுகின்ற மூலிகைகளைச் சேகரித்து வந்து மருந்து தயாரித்தோருக்கும் நெல் வழங்கப்பட்டதையும் குறிப்பிடுகின்றது. ஆசிரியர்கள், மருத்துவப்பணியாளர்கள், மாணவர்கள் பற்றிய  விவரமான குறிப்புகளைத் தருகின்றது. எல்லா காலத்திலும் நம் மருத்துவம் என்பது தனிமனிதன், வீடு, அரசு, பொதுவாழ்வு என்று எல்லாவற்றோடும் நீக்கமறக் கலந்து தான் இருந்திருக்கிறது.

கவிஞர் குட்டி ரேவதி,
18.04.2020.

/ ஏர் இதழ் வெளியீடு / 18.04.2020 /